Böyle maçları oynamak da zordur yazmak da…

Hepimiz kaç gündür stres altındaydık…

Hele biz; takımla birlikte önce Ordu ardından da Trabzon’da 4 sancılı gün geçirdik…

Adeta futbolcuların gözbebeklerinin içine bakarak ne durumda olduklarını anlamaya çalıştık.

Ligde kaldıkları için onları kutlayacak değilim fakat maçı kazandıkları için teşekkürü çok görmüyorum…

Yalnız, hiç kimse kusura bakmasın; en büyük teşekkürü Trabzon takımına ve halkına etmemiz lazım…

60 kilometre uzağındaki komşusu Rize’nin değil Bursaspor’un ligde kalmasını istediler…

Haaa, bazı sazanlar bu yazdıklarımdan bir mana çıkarmasın; Bursaspor onlardan daha fazla saldırdı ve kazandı…

Sadece bu…

Altında birşey arayanlara ben de o zaman derim ki, Rize’nin, hem Osmanlı hem de dün Alanya karşısında aldığı galibiyetler ne ayak…

Ayrıca, bu sezon “yaşandı ve bitti” denecek kadar basit bir sezon değil…

Kritik sınavını, işini, ailesini bırakıp binlerce kilometre uzaktaki sevdasına koşan yüzlerce insanın akıttığı gözyaşının faturası muhakkak olmalı…

Eğer, aynı tas aynı hamamsa, bu yıl olmadı önümüzdeki yıl düşeriz…

Tabii ki, en büyük görev Ali Ay ve ekibinde… Önce onlar “devam mı tamam mı” diyecek… Tamamsa, yolunuz açık olsun, yok devamsa keskin kılıcını görelim Başkan…

Trabzon halkına teşekkür ettik ama takım içinde de bence kocaman yürekleriyle risk alan 3 kişiyi de unutmak istemiyorum; MUSTAFA ER, İVKO GANÇEV, GİOVANNİ…

Omuzlarına yüklenen tonlarca ağırlığın üstesinden büyük bir soğukkanlılıkla gelmeyi başardılar… Helal olsun üçünüze de… Bursaspor’un sizin gibi yürekli, cesaretli insanlara ihtiyacı var…

Biliyorum uzun oldu ama son olarak da Bilal Kısa’dan bahsetmek istiyorum; Ona da helal olsun… Dün önce kenarda Mustafa Hoca’ya destek verdi, oyuna girince de takımı sırtladı… Siz yine de iyi düşünün derim; bu Bilal hem saha içinde hem saha dışında işimize yarar…

Taraftarı unutmadım; isteyince ölüyü bile diriltirler…

Size de helal olsun…