Sabahın köründe ünlü bir işadamı arkadaşım telefon etti:

“Nail kardeşim senin tecrüben çok fazla, bu teröristler, karşımızda duran gizli servisler, gerçekten Türkiye’ yi hedef alarak mı bu bombaları patlatıyorlar, yoksa Recep Tayyip Erdoğan’ı sevmedikleri için mi?” Sadece şu cevabı verdim:

“Türkiye’yi sevmedikleri için, Türkiye’nin büyümesinden korktukları için, terörle başa çıkabilecek tek ülke olduğu için…”

Sosyal medya, gazeteler, televizyonlar, dünya televizyonları her tarafı takip ediyorum.

Özellikle sırf AK Parti’ye, partililerine, bakanlarına, Başbakanı’na ve Cumhurbaşkanımıza kolay zenginliklerine mâni oldukları için, onların adamı olma fırsatını onlara vermedikleri için, tüm avantaları kesildiği için ve bu arada her siyasi dönemde olduğu gibi kendi çevrelerindeki insanları kolladıkları için uyuz olanlar Türkiye sevgisini tamamen unutup (belki de gerçekten Türkiye’yi hiç sevmiyorlar) saçma sapan pislikler atmaya çalışıyorlar.

Terör faaliyetleri bu muhalif basın, muhalif patronlar, avantaları kesilen tipler için adeta söylenmelerine bir fırsat oluyor.

Kullandıkları kelimeler, ifadeler, cümleler ülkemize ne kadar büyük itibarsızlıklar getiriyor bunu katiyen düşünmüyorlar.

Ben Rusya-Türkiye ilişkilerinde hadisenin olumlu bir yere varması için en çok çalışan ve üstelik fahri olarak çalışan kişinin kim olduğunu biliyorum.

Allah ondan razı olsun. Allah Cumhurbaşkanımızdan, Başbakanımızdan ve takımından razı olsun ki, komşularla münasebetlerimiz olumlu bir yola doğru gitmektedir.

Bu olumlu yol birçok iblis tarafından iğrenç bir biçimde insan ağzına yakışmayacak ifadelerle kritik edilmekte. Okuyoruz, görüyoruz, seyrediyoruz.

Bakın size bir şey söyleyeyim, helal edilmemiş mal, haram mal, hacizli mülk sahibi olmayınız. Karşılığını çok kötü ödersiniz. Rabbimin bana uyguladığı büyük imtihanı şükür ki, başarıyla sona erdirmek üzereyim.

Beni hapse attıranlar, paralarımı, şirketlerimi, mallarımı, çocuklarımın dahi ekmeklerini çalanlar bana bunları ödemeseler bile ben ayakta kalacağımı, itibarımı kaybetmeden şerefimle yaşayacağımı artık hissediyorum. Ama onlar görüyorum ki yavaş yavaş benden çaldıkları iş, güç, çalıştırdığım insanların ekmekleri, devlete ödediğim vergiler ve paralarımı kusa kusa ödeyecekler. Bana veya Türkiye’ye.

Açık ve net görüyorum ki burası onların ülkesi değil. Zaten kökleri de Türk değil. Burası benim ülkem, benim vatanım, benim topraklarım, bizim Türkiye’miz.

Ülkeye Akademi İstanbul döneminde başta Cenajans olmak üzere ajanslarım, matbaalarım, Türkiye’de ilk defa yaptığım bir sürü şirket ve işle dünya kadar pırıl pırıl bu ülke için çalışan adam yetiştirmişim, onların hepsi bugün ülkede belli yerlerde otoriter kişiler olmuş durumdalar.

Gerçekten benim yetiştirdiğim insanlar içerisinde binlerce kişiyi sayarsak 3-5 sütü bozuk çıktıysa da şükür ki ülkeye zarar veremeden temizlendiler ve yok oldular.

İster İstanbul’da, ister Ankara’da Türkiye’nin neresinde olursa olsun sokakta yürürken, bir kahvede çay içerken yetiştirdiğim insanlardan olduklarını söyledikleri hanımlar-beylerin gelip elime sarılmaları hayatımdaki en büyük mutluluk. Torunlarım henüz küçük. Şerefsizlerin icraatlarını anlayacak yaşta değiller.

Bana zaman zaman soruyorlar, “Dede senin büyük arabaların varmış, özel uçağın varmış, teknelerin varmış nerede onlar? Niye biz binemiyoruz, onları göremiyoruz?”

Cevabım gayet basit. İki torunumun ikisi de cin gibi. İşkadını olacakları, para kazanacakları belli…

Kızıma yalvarıyorum:

“Al çocuklarını, sen uzun yıllar İngiltere’de okudun, yetiştin ve çalıştın. Yine git 1000 tane iş bulabilirsin, iyi para kazanabilirsin. Çocuklarını orada okut, yetiştir. İşlerini, hayatlarını kursunlar. Paralarını gelip ülkelerinde yesinler.”

Allah bizleri teröristlerin, uğursuzların, yalancıların şerrinden korusun.

Allah’a emanet olun.