Trabzonspor maçını Bursaspor adına “70. dakikadan öncesi ve sonrası” diye ikiye ayırmak gerek…

Çünkü; 70 dakika üretmeyen, dağınık, kısacası rakibin oyununa teslim olan bir Bursaspor vardı sahada… Tabii, kalesinde gol ve bir çok tehlike gördüğünü de unutmayalım…

Bursaspor kötüydü ama bir o kadar da şanslıydı bence…

Kırılma anlarında, Burak Yılmaz ve Abdülkadir, yakaladıkları net fırsatlarda inanılmazı başardılar… Atsalar, fark önlemezdi…

Hele hele, ilkyarıda resmen 10 ya da 9,5 kişiydi Bursaspor… Hafta içinde kupada 120 dakika görev yapan Burak Kapacak, Trabzon gibi ekstra sorumluluk isteyen bir maçı hem fiziksel hem de mental olarak taşıyamadı… Samet Aybaba, Tunay’a yer açmaya çalışıyor ama o da “Yarım futbolcu” gibiydi…

İkinci devrede, Burak ardından da Tunay’ın çıkması, önce takımların saha içinde dengelenmesine, ardından da kulübelerin savaşına sahne oldu.

Ünal Karaman’ın, Burak, Abdülkadir ve Rodellega gibi önemli silahlarını kenara alması ne kadar mantıksızsa, Samet Aybaba’nın, Burak ve Tunay’ın yerine Saivet ile Lima’yı sahaya sümesi o kadar akıllıcaydı… Ki, 70. dakikadan sonra meydan Bursaspor’a kaldı…

“Fark yer” dediğimiz bu takım, beraberlik golünden önce öylesine iki pozisyon kaçırdı ki (Dk. 70. Latovlevici-Sakho ve Dk. 71 Saivet), olsa Trabzon’dan farklı galibiyetle bile dönebilirdi…

Bursaspor, “Kolay, kolay” kaybetmeyen bir takım olduğunu zaten kanıtladı… Bunu mücadele gücünün üst seviyede oluşuna bağlayabiliriz genel anlamda ancak, biraz daha açarsak; orta sahadaki oyuncu kalitesini gösterebilirim… Badji’nin beraberlik golündeki çabası müthişti, Aytaç belki dün iyi değildi ama genelde herkesin beğendiği bir isim… Geride kalan haftalarda, bu ikilinin yanında oynayacak 3. oyuncu futbolcu konusunda sıkıntıları vardı Bursaspor… Saivet geldi, 45 dakikada orayı toparladı…

Yani demem şudur ki; Badji, Aytaç, Saivet ve Shehu’nun performansları, sakatlıkları, bu sezon için Bursaspor’un ligdeki kaderini belirler…

Bu benim düşüncem…