Psikiyatrist Uzm. Dr. Burak Toprak, korku ve fobi arasındaki farklara değindi. Normal koşullarda korkunun üstesinden akıl ve mantık ile gelebilir. Korku yaşamımızı ele geçirmez ve mantık dışı davranmamıza neden olmaz. Fobi ise normal bir korku tepkisini kalıcı, zor hatta kontrol dışı bir duruma getirir.

Bu nedenle fobi anksiyete bozukluğu olarak kabul edilir. Fobi bir duruma ya da objeye karşı geliştirilen bir tepkidir. Fobi içerisinde yer alan korku ise doğal ya da normal korkuların çok ötesinde geçen bir korkudur. Bu iki terim çoğu zaman birbiriyle karıştırılır.
 

KORKUNUN TEMELİ

Herhangi bir şeyden korkmak oldukça kolaydır. Korku genellikle söz konusu obje ile olumsuz bir deneyime dayanır. Küçükken köpek saldıran bir çocuk bugün köpeklerden korkabilir. Bazen korku başkasından öğrenilir. Örneğin; normalde örümceklerden korkmayan bir çocuk annesinin verdiği tepkileri gördüğünde örümceklerden korkar hale gelebilir.

Korkuya neden olan obje ile yüzleşildiğinde stres ve rahatsız hissetme ortaya çıkar. Uçaktan korkan kişiler uçağa bindiklerinde endişeli hisseder. Ancak uçuş öncesi biraz rahatlamak ya da meditasyon gibi yöntemler ile bu kontrol altına alınabilir. Uçaktan korkan kişiler zorda kaldıklarında tren ya da araba yolculuğunu tercih ederek bu durumun çevresinden dolaşabilir.

FOBİNİN FARKLARI

Fobi söz konusu olduğunda önemli olan nokta kaynaktır. Herhangi bir şeyden korkusu olan birisi bu korku üzerine gündelik hayatında çok fazla bir şey düşünmez. Korku duygusu sadece korkulan obje ile yüzleşmek zorunda kalındığında ortaya çıkar.
 

Fobi de ise durum daha çok korkunun kendisinden korkmak olarak değerlendirilir. Günlük hayatta korkuyu tetikleyecek şeyleri düşünmeye başlamak ve korkuyu tetikleyecek şeylerden kaçınmak fobiyi oluşturur.
 

Örümceklerden korkan birisi örümcek gördüğünde korkar ve onunla yüzleşmekten kaçınır. Ancak örümcek fobisi olan birisi gece örümcekleri görebilme ihtimalini düşünüp dışarı çıkmayı reddedebilir. Fobi özellikle fobiye neden olan obje ile yüzleşme yaklaştıkça uykuya dalmayı, önemli bir şeye odaklanmayı daha zor ve hatta aşırı durumlarda imkansız hale getirir.