Ceyda Düvenci hayalini böyle anlattı:
Eğer çocukluğum çocuklarımla arkadaş olsaydı çoook eğlenirdik. Çılgınlar gibi oynardık, çok gülerdik. Hep bahçede oynardık. Mesela bir çiftliğimiz olurdu. Bebeklerimizi orada bütün gün gezdirirdik.
Hayvanlarımızla zaman geçirir, yumurta toplar, çiçek,sebze,meyve eker, at binerdik. Ayrı gayrı olmazdı hiç. Farklılıklarımızla severdik birbirimizi. Ağlayana sarılırdık.
Üçümüz koyun koyuna sakinleşir sonra tüm hızımızla devam ederdik çılgınlar gibi oynamaya. Ama biliyor musun ki bu hâlâ kısmen mümkün. İçindeki çocuğu düşün! Ne kadar özlemiştir oyun oynamayı.
O halde erteleme. Hemen başla, çocuğunla çocukluğundaymış gibi çılgınlar gibi oynamaya… Kirlense üstün başın ne çıkar… Anılar biriktirmek, biriktirirken kirlenmek güzeldir ne dersin? Hadi…
