Kaya, yazısında şu ifadeleri kullandı:
İmkânınız varsa şehir merkezinden şöyle biraz yukarılara doğru yola çıkın.
Serapa uzanan ağaçlar arasında Bursa’nın farklı yüzüyle tanışın.
Yeşilin o büyülü dokusunu seyreylerken mutlak bir sessizlik içinde huzura kavuşacağınızı ise sakın sanmayın.
Yeşil ve doğal estetiğin büyüsüne tam kapılmışken karşınıza aniden koca yarıklar çıkacak, şaşırmayın!
Zira Türkiye genelinde olduğu gibi Bursa’da da çok sayıda madencilik faaliyeti yürütülüyor.
Yer altındaki kaynakları ekonomiye kazandırma meselesi hep tartışılıyor.
Çünkü bu ülkede ne yazık ki kimse işini düzgün yapmıyor!
Eşsiz doğa katledildiği için genellikle maden faaliyeti sona erdikten sonra çekip giden işletmeler suçlanıyor.
Oysaki çevre tahribatında kamunun da büyük ihmali bulunuyor.
Orman Kanunu’nun 16’ncı maddesinin uygulama yönetmeliği kapsamında maden faaliyetlerinin ardından rehabilitasyon projelerinin gerçekleştirilmesi gerekiyor.
Bu kapsamda faaliyetine son veren maden işletmelerinin bulunduğu alanın doğaya geri kazandırılması ve ekosistemin yeniden tesis edilmesi amacıyla ağaçlandırılması zorunlu tutuluyor.
Ancak Bursa’da genellikle işler pek böyle yürümüyor!
Bir maden işletmesi sahadaki faaliyetini bitirdikten sonra ekipmanlarını toplayıp alanı terk ediyor.
İşletme alanında faaliyete başlanırken kazı yapılıyor.
Faaliyet bitiminde tekrar o toprak kullanılarak saha üst örtüsü kapatılıyor.
Ağaç dikimine hazır hale getiriliyor.
Bölgenin rehabilite edilmesi için ilgili Orman Bölge Müdürlüğü’ne ağaçlandırma bedeli ödeniyor.
Yani sorumluluk orman idaresine geçiyor.
Maden işletmesi isterse bölgeyi ağaçlandırabiliyor.
Ancak firmalar kolay yolu seçiyor.
Para ödenip işin içinden çıkılıyor.
5 hektarlık bir maden işletme alanının tüm birimleriyle ağaçlandırılması için yaklaşık 240 bin lira veriliyor.
İşletmenin türüne göre ödeme yapılan miktar değişiyor.
Peki, bu ödenen tutarlar nereye gidiyor?
Devletin ilgili kurumları neden terk edilen alanları ağaçlandırmıyor?
Konuyla ilgili görüştüğüm bir maden mühendisi “Kanun ve yönetmeliklere göre madenci firma hesaplanan bedeli ödedikten sonra rehabilitasyon Tarım ve Orman Bakanlığı uhdesindedir. Saha teslim edildikten sonra madenci dokunamaz hiçbir şekilde. Yasaktır” dedi.
Nihayetinde Bursa özelinde madencilik faaliyetleri çevre katliamına dönüşüyor ekseriyetle.
Yer altı kaynakları değerlendirilebilir.
Neticede millî servettir.
Ancak kanunlara uyulması gerekir.
Tahribatın önüne geçilmelidir.
Bursa daha fazla mahvedilmemelidir.
Sorumluluklarını yerine getirmeyenlere de ihmallerinin bedeli ödetilmelidir.