Benim için anlamı olan bir maçtı.
İlk 4 yılı öğrencilik olmak üzere toplam 7 yıl boyunca görev yaptığım Kocaeli ve Bölgesel Amatör Lig’den 1. Lig’e kadar olan yolculuğunu birebir takip ettiğim Kocaelispor ile gönül verdiğim, şehrimin takımı Bursaspor karşılaştı.
12 yıl sonra karşı karşıya gelen iki büyük camianın buluşması beklendiği gibi coşkulu bir atmosferde oynandı.
Bursaspor Teknik Direktörü Özcan Bizati kazanan kadrodan cezalı İsmail’in dışında bir değişiklik yapmadı.
Kubilay Sönmez tercihi ise sürpriz oldu.
Açıldığından beri bir türlü önlenemeyen Kocaeli Stadyumu çevresindeki yoğun çöp kokusu eşliğinde oynanan mücadelede yoğun taraftar desteğini arkasına alan Kocaelispor, ligin en formda oyuncusu Dino Ndlovu ile öne geçti.
Golün verdiği ekstra motivasyon ile oynayan Kocaelispor karşısında Bursaspor’un nasıl bir reaksiyon vereceği önemliydi.
Yeşil beyazlılar ritim bulmaya çalışırken Zalazar’ın kırmızı kartı moralleri bozsa da oyundan yine de kopmadı.
Kubilay’ı Capan’ın yanına çeken Özcan Hoca, ikinci yarıda Capan’ı zaman zaman orta saha gibi kullanıp hücuma destek vermesini istedi.
İlk yarıda net pozisyondan yararlanamayan Tim Matavz yine saç baş yoldurdu.
Sloven futbolcu, verimsizliğinin yanı sıra yedek kulübesinde gördüğü kırmızı kartla da bana göre Bursaspor’daki fişini çekmiş oldu.
Benhur’un golüyle farkı ikiye çıkaran Kocaelispor, maçı kazandım havasına bürünse de Namık‘ın penaltıdan gelen golüyle ortam bir anda değişti.
Bu arada sarı kartı olan Mandjeck‘in yaptırdığı penaltı sonrası Kamerunlu oyuncuya ikinci sarı karttan kırmızı kart vermeyen hakem Kutluhan Bilgiç maça direkt etki etti.
10 kişi kalan, golü de bulan Bursaspor son dakikalarında deyim yerindeyse ecel terleri döktürdüğü rakibine yenilse de gösterdiği performansla alkışı hak etti, başı dik sahadan ayrıldı.
Galibiyet serisi belki sona erdi ancak moral bozmadan emin adımlarla yola devam etmek gerekiyor.