Salgını ciddiye alanlarımıza söylenebilecek bir lafımız olamaz.
Onlar zaten hekimlerin ikazlarına ve konulan kurallara harfiyen uyuyorlar.
Fakat, azalan vaka sayılarından ümitlenip kontrollü sosyal hayatı öyle özgürce kullandık ki, sonunda yaşamı kısıtlayan yasaklar geri geldi.
Artık eskisi kadar rahat olamayacağız. Akşamları çıkıp, eğlence mekanlarında dolaşamayacağız. Lokantalarda, restoranlarda, kahvehanelerde oturamayacağız. Çocuklarımız okullarında yüz yüze eğitim fırsatını kaybettiler. Hepimiz yeniden gözlem altında olacağız. Yasaklı dönemde özgürlüklerden uzak kalacağız.
Bütün bunlara duyarsızlığımız yol açtı.
Dikkat etmedik.
Maske, mesafe ve hijyene gereken hassasiyeti gösteremedik.
Uzmanların dillerinde tüy bitti. Ama biz nedense, umursamadık. Geri gelen kısıtlamalarla yeniden tanıştık.
Sağlık tesislerimiz yükü kaldıramıyor. Sadece Bursa’daki günlük test sayısı 10 bine ulaştı.
Günlük tespit edilen, bir kaç bini geçen pozitif vaka sayısını hatırlamak bile istemiyoruz.
Yakın çevremizden dostları, akrabaları kaybetmeye başladık.
Oysa ulus olarak kurallara uysaydık, bütün bunlar başımıza gelmeyecekti.
Bakın, salgının başlangıcı olan ülkede ve kentte artık bunlar eskisi gibi konuşulmuyor.
Dünya başındaki illetle mücadele ediyor ama henüz netice alınabilmiş değil.