1 Eylül Perşembe günü Eurobasket Almanya, Gürcistan, İtalya ve Çekya’da oynanacak grup maçları ile başlıyor. Milli Takımımız Bulgaristan, İspanya, Karadağ, Belçika ve ev sahibi Gürcistan ile Tiflis’de A Grubu’nda mücadele edecek.

İlk maçımızı 1 Eylül’de Karadağ ile oynayacağız. Milli Takımımız fena sayılmayacak bir hazırlık dönemi geçirdi ancak iş resmi maçlara gelince yine her zamanki defolarımız ortaya çıktı. Dünya Kupası elemelerinde oynadığımız maçta Riga’da; 24 takımın olduğu Eurobasket’de yer alamayan Letonya karşısında adeta hezimete uğradık. Bir tane NBA yıldızına (Porzingis: 22 sayı, 14 ribaund, 6 blok) yenildik. Çok kötü savunma yaptık. 111 sayı yedik.

İkinci maçta İstanbul’da Eurobasket’in favorilerinden Sırbistan karşısında yine en büyük hastalığımız olan maça kötü başlama ile felaket bir başlangıç yaparak, ilk yarıyı resmen çöpe attık.

Sırplar çok basit basketbol oynayarak her hücumda muhakkak içeri top sokup hızlı hücumlarda da uzunları koşturarak çok rahat sayılar buldular. NBA yıldız uzunları Jokic’e bir türlü önlem alamadık. Anca ikinci devre yaptığımız sıkıştırmalar ve yardımlar ile durdurabildik ve seyircinin de işin içine girmesi ile savunmayı hatırladık.

Cedi’nin müthiş hücum performansı ile 21 sayıdan geri geldik ancak maç sonunu daha iyi oynayan Sırplar sahadan 79-72 galip ayrıldılar. Bu arada hakemlerin çaldığı ya da çalamadığı birkaç düdüğe bu mağlubiyeti sebep göstermek çok ucuz bir mazeret olur. Hakemler hakikaten kötüydü ancak 21 sayıyı kapatırken bizim lehimize pek çok düdük çalındığını da söylememiz lazım. İlk gruplarda Sırpları 2 kez yenen Belçika ile oynamadığımızı düşünürsek, Dünya Kupasına katılma şansını mucizelere bıraktığımız ortada.

Larkin her sezon başı olduğu gibi hazır değil ve formsuz. Amerika’da çalışıyor, hazır gelecek diye onu hazırlık dönemine getirememek büyük bir zaaf. Sertaç’tan hiç faydalanamıyoruz. Muhakkak onu da oyunun içene alacak formüller bulmalıyız. Son maçta Metecan’ın kadroya alınmaması da bana göre yanlıştı. Oyunun her tarafında katkı verebilen Metecan muhakkak oynamalıydı. Furkan, Cedi ve Alperen her zaman bir şekilde takıma katkı veren oyuncularımız.

Gruplar; Köln, Tiflis, Prag ve Milano’da oynandıktan sonra son 16 maçları ile finaller Berlin’de oynanacak. Otoritelerin hemfikir olduğu güç sıralaması: Slovenya, Sırbistan, Fransa, Litvanya, Yunanistan, İspanya, Türkiye, İtalya, Almanya, Hırvatistan, Çekya diye sıralanıyor. Görüldüğü gibi takımımız üst sıralarda yer alıyor ancak savunma yapmadığımız her maçı kaybederiz. Kimse gözümüzün yaşına bakmaz.

Bu Avrupa Şampiyonasında, sakatlık veya başka nedenlerle izleyemeyeceğimiz bazı yıldızlara bakalım;

Teodosic (Sırbistan): Koç Pesiç “Ona ihtiyacım yok.” diyerek kadroya almadı.

Kleber (Almanya): Deneyimli oyuncu sakatlıkları nedeniyle milli takımda yok.

Batum (Fransa): “2024’de Olimpiyatlar da oynarım.” deyip bu yazı pas geçti.

DeColo (Fransa): Sakatlıkları nedeniyle bu yazı tedavi olarak geçiriyor.

Shengelia (Gürcistan): Hollanda maçında sakatlandı, ameliyat olacak.

Sergio Llull (İspanya): İzlanda karşılaşmasında adale sakatlığı yaşadı.

Ömer Faruk Yurtseven (Türkiye): “Önümüzdeki sezon beni için çok önemli” deyip Amerika’ya gitti.

Rubio (İspanya): Kronikleşen sol diz sakatlığı nedeniyle yok.

Bogdan Bogdanovic (Sırbistan): Diz sakatlığı nedeniyle sezon sonunu zor getirdi ve operasyon geçirdi.

Zizic (Hırvatistan): Dünya Şampiyonası Elemelerinde elenince, yeni Efesli kadroya alınmayan oyuncular arasında yer aldı.

Gallinari (İtalya): Gürcistan maçında menisküsü yırtıldı.

Barthel ve Tibor Pleiss (Almanya): İki uzun da sakatlıkları yüzünden kadroda yoklar.