Bolu’ya giderken bu sezon hiç olmadığım kadar umutluydum.

Ama sağ olsun takım, yine sahadan boynumuz bükük ayrılmamıza sebep oldu.

Sen kalk dolu tribünler önünde, kendi sahanda 9 kişi Tuzlaspor’a yenil…

Sonrasında Ankaragücü deplasmanında skor avantajını da yakalamışken 1 dakikada 2 gol ye ve yenil…

Dün…

9 kişilik Boluspor’dan sadece 1 puan al…

Canberk son bölümde sahneye çıkmasa belki de bu maçtan da mağlubiyetle ayrılacaktı Bursaspor.

Artık rakiplerin kart görmesini istemez olduk.

Bedava maçta 500 kişiyi bile toplayamanlardan “Bursa kümeye” tezahüratlarını acı bir şekilde işittik.

Bu arada tabii ki sorun sadece son maçlarda değil.

Taaa en baştan başladı yanlışlar.

Ancak şimdi filmi yeniden başa sarmanın anlamı, geçmişi konuşmanın da faydası yok.

İstanbul hegomonyasını yıkan, rakiplerine diz çöktürüp Türk bayrağını Şampiyonlar Ligi’nde dalgalandıran koskoca Bursaspor, Süper Lig’den yetmediği gibi 1.Lig’den de düşüyor.

Hem de göz göre göre…

Hiçbir şey yapamıyoruz.

Yapması gerekenler de sahada ve saha kenarında bizim gibi izliyorlar.

Tamer Hocam…

Geldiğinizde sevinmiş, Bursaspor’un geleceği adına umutlanmıştım.

İyi niyetinizden hiç şüphem yok.

Ancak futbol sonuç oyunu ve Bursaspor sonuç alamıyor.

Olmuyor…

Olamıyor…

İlk iki parolasıyla girdiğimiz ligde son iki sıradayız.

Bundan büyük rezillik olamaz.

Vallahi helal olsun.

Ama biz bu parçalanmışlıkla zaten bunu hak ediyoruz.

Çıkmadık candan ümit kesilmez.

Bursaspor varsa umut her daim vardır lakin bundan sonra her şey şansa ve mucizeye kalmış durumda.

Allah yardımcımız olsun…