Bursaspor son 5 yılda oynadığı 4 finali de yitirerek camianın heyecanla beklediği kupaları rakiplerine kaptırarak adeta rekora koşuyor…

2010’da şampiyon olduğumuz da Trabzonspor ile İstanbul’da yaptığımız Süper Kupa maçını farklı yitirmiştik. Ardından Ankara’da Türkiye Kupası’nda yine Fenerbahçe’ye kupayı ikram etmiştik. İki ay önce Atatürk Stadı’nda Galatasaray maçında direkleri dövüp 28 yıl sonra çok yaklaştığımız Türkiye Kupası’nı rakibin havaya kaldırmasına seyirci kaldık. Kaybedenler kulübünün belki de 1 numaralı üyesi olarak dün akşam da Cim Bom’a Süper Kupa’yı ikram ettik.

Son 4 finalin üçünde takımın başında olan Teknik Direktör Ertuğrul Sağlam‘ın dün akşam kadro açısından ne kadar çaresiz olduğunu gördük.

Bursa’yı terk edip gidenler ve “Burada oynamam” deyip böylesine tarihi öneme sahip bir maç öncesinde takımını yalnız bırakan yetmezmiş gibi Necid’in de sakatlığının faturası ağır oldu.

Osmanlı Stadı’ndaki mücadelenin hemen başında Bakambu ve Ozan Tufan ile gole çok yaklaşsak da yine oldukça basit bir gole kurban gittik. Sağda Erdem-Ozan Tufan, solda Aziz-Emre ikililerinden oluşan kanatlardan beklenen verim alınamadı. Josue‘nin oyuna ağırlığını koyamaması Bakambu’yu da ileride yalnızlığa itti. Sağlam’ın ileri uç için Ozan İpek ve Advincula hamleleri de işe yaramadı.

Kupalarda final oynamak güzel ancak o kupaları havaya kaldırmak da çok önemli. Umarım bu son kaybımız olur...

Dün akşam bir kez daha gördük ki bu takımın iyi bir golcüye ve kanat oyuncularıyla oyunu iki yönlü oynayan ön liberoya ihtiyacı var. Sivok’un gelişiyle defansın göbeğinin toparlandığını gördük. Takımdan başka gidenler olmaz ve uyum süreci de çabuk atlatılırsa, yapılacak takviyelerle Bursaspor ligde ilk 5’i zorlayabilir.

Ancak camianın Sağlam ve ekibine kredi tanıması kaçınılmaz.