Geçen sezon Bursaspor 27. haftada 35 puanla düşme barajının 12 puan önündeydi. Bizler tehlikeden bahsederken, birileri ‘Bursaspor’un düşme sorunu yok’ diyerek tepki gösteriyordu. Sonraki 6 haftayı boş geçip Rize’yi umutlandırmış ve kapanış haftasında Trabzonspor’u güç bela yenerek ligde tutunabilmiştik.

O günler tüm Bursasporluların hafızalarında tüm tazeliğiyle duruyor.

Gelelim bu sezona; Paul Le Guen ile bu işin gitmeyeceği, Bursaspor’un bu anlayışla ligde kimseyi yenemeyeceği belliyken anlamsız ısrar, tehlikenin yine kapıya dayanmasına neden oldu.

Dün evinde Kasımpaşa ile oynuyorsun ve kazanmaktan başka çaren yok. Koskoca 45 dakikayı çöpe atıyorsun, maç boyunca kalene çekilen isabetli tek şut Harun’un ikramıyla gol oluyor.

İşin kötüsü bu sezon alt sıralardaki takımlar can havliyle saldırıyor olmayacak maçlar kazanıyor.

Bu kez son 6 haftaya sadece 5 puan farkla giriyoruz. Anlayacağınız bu işin şakası kalmadı.

Al gülüm ver gülüm futbolu bitti. Lay lay lom oyunu bitti.

Göztepe ve Karabük deplasmanlarıyla iç sahadaki direkt rakip Konyaspor ile oynanacak maç kazanılamazsa eyvah ki ne eyvah.

Bir şehrin, koskoca bir kulübün kaderiyle bu kadar oynanmaz ki?

Tazminatsa tazminat. Madddi ve manevi daha büyük kalıplar yaşamamak için gereğini yapın. Mösyö dün “Git derlerse giderim” diyerek ağzından baklayı çıkardı. İşin Türkçesi “Ben istifa etmem verin tazminatımı gideyim” diyor.

En başından beri mesele paraydı. Ancak yönetim güvenmediği teknik direktörüne para vermemek için tehlikenin iyice kapıya dayanmasına göz yumdu.

Kalan 6 haftada savaşa girecek bir komutan bulunmazsa sahada ne yaptığı belli olmayan ve iyice özgüven kaybı yaşayan bu futbolcu grubu Bursaspor’u Karabük’ün yanına indiriverir haberiniz olsun.

Son pişmanlık fayda getirmez.

Bir kez olsun doğru bir karar alın.