Depremde Hatay’dan Bursa’ya uçan posta güvercini ne mesaj getirdi...

Köşe Yazısını Dinle

6 Şubat 2023 tarihinde Türkiye iki büyük depremle sarsıldı.

11 ili etkileyen felaket Kahramanmaraş ve Hatay’ı neredeyse haritadan sildi.

Resmi kayıtlara göre, 50 bini aşkın kişi hayatını kaybetti.

Ancak enkaz altında son nefesini verenler yalnızca insanlar değildi.

On binlerce hayvan da yok olup gitti.

Ağırlıklı olarak da besi ve ev hayvanları…

***

Biliyorsunuz, doğu illerimizde güvercinlerin yeri ayrıdır.

Birçok evin çatısından havalanan sevimli kuşların dansı, bu şehirlerin manzaralarının önemli figürleridir.

Büyük felakete gecenin karanlığında kafeslerinin içinde yakalanan güvercinlerin bazıları enkaz altında can verdi.

Bir bölümü de, sağlam binada yaşamanın avantajıyla ya da can havliyle kendilerini dışarı atarak kurtulmayı başardı.

***

Asrın felaketinin üzerinden henüz daha 3 ay bile geçmemişken, enkazlar kalkmaya devam ederken, güçlü artçı depremler sürerken maalesef her şeyi unuttuk.

Evet ölenle ölünmüyor, hayat devam ediyor ama ateş düştüğü yeri yakıyor.

Yakınlarını kaybedenlerin ağıtları hala yürek dağlıyor.

Çadır ve konteyner kentler dert küpü.

***

Acı tabloya rağmen, 14 Mayıs’taki seçim nedeniyle siyaset bir numaralı gündem oluverdi.

Ağıt, gözyaşı ve dayanışmanın yerini sloganlar, mide bulandıran nefret dili ve kavgalar aldı.

İnsanın ‘alın seçiminizi başınıza çalın’ diyesi geliyor.

Zaten depremzedelerin de büyük bölümü bana göre öyle diyor.

Hatta içlerinden sandığa gitmeyenler de olacaktır.

***

İşte böyle bir ortamda öğrendiğim bir posta güvercini hikayesi, beni birçok şeyi yeniden düşünmeye ve bu yazıyı kaleme almaya zorladı.

Ziyaretimize gelen ikizlerimin ilkokul öğretmeni Bursa’nın deneyimli eğitimcilerinden Sema Topaloğlu ile konuşurken, konu ortak noktalarımızdan biri olan kedilerimize geldi.

Bizim Casper’ın kuşlara ilgisi ve dördüncü kattan nasıl düştüğünü anlatırken…

Sema öğretmen sözü, evindeki iki sevimli kedisinin penceredeki nöbetine rağmen, 6 Şubat depreminin hemen ardından Çekirge’deki evlerinin balkonlarına konan güvercine getirdi ve ekledi:

“Kocamandı ve hiç kaçmıyordu. Sanki ne kadar hayvansever olduğumuzu, evimizde ve çevremizde çok sayıda hayvanı beslediğimizi, onlara yuvalar yaptığımızı biliyordu ve bize sığınmıştı. Balkona çıktım ve onu avuçlarımın içine alıp sevmeye başladım. Ailecek onu çok sevdik, en çok annem (Latife Akarsu) onunla ilgilendi. Birbirlerini çok sevdiler. Ayağında da bir halka vardı. Bunun bir kimlik niteliğinde olduğunu fark ettik. Öncelikle ona yem alıp karnını doyurduk. Hiç kaçmadı. Ardından sahibinin çevremizde olduğunu düşünerek araştırmaya başladık.”

Ben de araya girerek…

Hem bir gazeteci hem de çocukluğunda güvercin beslemiş biri olarak, yapılan haberlerden Hatay’ın Reyhanlı ilçesinde güvercin meraklılarının kuşlarını birbirlerinden ayırt etmek için ayaklarına plastik halka taktıklarını ve bunların üzerinde sahibinin adı, mührü veya telefon numarasının yazılı olduğunu hatırladığımı söyledim.

O da gülümseyerek, balkonlarına gelen güvercinin ayağındaki halkadaki bilgilerden sahibine ulaştıklarını belirtti ve hepimizi çok şaşırtan şu cümleleri kurdu:

“Sahibi M.B.’ymiş ve Hatay’da yaşıyormuş. ‘Kuş benim ama gelip alamam. Zaten artık bakamam da… Çok sayıda yakınımı kaybettim. Bir posta güverciniydi. O gece Hatay’dan havalanıp Bursa’da sizin evinize kadar uçmuş. Posta güvercinleri 1200 kilometreye kadar uçabiliyorlar. Siz sahiplenebilirsiniz ya da ona iyi bakacak güvercinleri olan birine verebilirsiniz’ dedi. Biz de Bursa’da bu işin ticaretini yapmayan hayvanları çok seven K.E.’ye verdik.”

Kuş Bursa’da kalacak mı, yoksa Hatay’a dönecek mi onu zaman gösterecek.

***