Dilek Atlı 

Günışığı Kitaplığı standında kitaplarını minik okurları için imzalayan yazar ve çizer Behiç Ak, son kitabı Gökdelene Giren Bulut ile ilgili sorularımızı yanıtladı. Ak, Bursa’da olmaktan her zaman çok mutluluk duyduğunu dile getirerek, “Fuar geçen seneye nazaran çok daha kalabalık ve etkin. Ben, Bursa Fuarı’nı çok seviyorum” dedi.

Çocukların Behiç Ak kitaplarına olan sevgisini fuarlarda da gözlemlemek mümkün. Aranızdaki bu büyük sevgiyi neye bağlıyorsunuz?

Çocuklar kitaplarımı çok seviyorlar. Bunu hikâyeleri ve resimleri en ince detayına kadar büyük bir zevkle anlatmalarından anlıyorum. Ben de 1980’lerin başından beri çocuk hikâyeleri yazıp resimledim. Onları asla küçümsemedim. Tüm bilgi ve becerimi hikâyelere ve resimlere yansıtmaya çalıştım. Çocuklar bu kitapları okurken, kendilerinin önemsendiğini hissediyorlar… Aslında aramızdaki bağı bu oluşturuyor. Sanırım okudukları kitaplar, onlarda yazma ve resim yapma isteği uyandırıyor.  

Son kitabınız Gökdelene Giren Bulut, günümüzde hangi konuya değiniyor? (Kaleme aldığınız kitaplarda günümüz konularına değinmeyi de tercih ettiğiniz için bu soruyu sormak isterim.)

Aslında bu, şehir hayatında, gökdelende yaşayan bir çocuğun hikâyesi… İlk baskısını Japonya’da yapan bu kitap, Japon çocukları tarafından çok beğenilmişti. Günümüz Türkiye’sinde çok katlı konutlarda yaşamak zorunda kalan çocukların dünyasına da çok yakın öğeler taşıyor.

KOKO VE BONBON’UN MACERALARI…

Bu hikâyede Koko ve Bonbon’u hangi maceralar bekliyor?

Koko ile Bonbon evin içine kaçan bir buluttan bir şeyler yapılabileceğini keşfediyorlar, at yapıp sırtına biniyorlar, sandal yapıp banyoda birlikte yüzüyorlar, sonra… Sonrasını söylemeyeyim.

Bulutlardaki kent, nasıl bir kent, ne tür özellikleri var?

Kentin özelliği, hiçbir özelliğinin olmaması. Sadece çok katlı gökdelenlerden oluşması.

Çocuk kitaplarındaki çizimleme ya da resimleme, neden önemlidir? Çocuk okurların dünyasına neler katar sizce?

3-6 yaş çocukları için yapılmış kitaplarda resimler çok önemlidir. Çocuklar okuma yazma bilmedikleri için resimleri okuyarak, hikâyeyi okurlar. Bu süreç çocukların resim okuma deneyimi edinmesini sağlar. Bu kitaplar da yazar ve çizer aynı öneme sahiptir. Asla ‘resimlenen kitap’ değildir. Resimler de hikâyenin temel parçasını oluşturur. Ben kitaplarımı hem yazıp, hem de çizdiğim için resim ve yazı arasındaki etkileşimleri daha kolay yapabiliyorum. Bazen resimden yola çıkarak yazıyı, bazen de yazıdan yola çıkarak resmi oluşturabiliyorum. Resim, yazı ve gerçek nesneler arasında ilişki kurmak, düşüncenin temelini oluşturur, o yüzden çok önemli.

Anne ve babayla ilk entektüel paylaşım

Bir hikâyeyi büyüklerle paylaşmak, anne ve babayla ilk entelektüel paylaşımdır. Bunu unutmamak gerekir. Belki de son paylaşımdır. Çünkü çocuklar okuma yazma öğrendiklerinde kendi kitaplarını kendileri seçerler ve onları anne ve babalarıyla paylaşmayabilirler.