Yeme-içme sektörünün gözü, kulağı 1 Haziran kararlarında.  Pandemide en ağır darbeyi yiyen mekân işletmecileri açılmayı beklerken, saat kısıtlamasına gidilmemesini istiyor. Bursalı işletmeci Özcan Dilekyiğit, “Saat 24.00’ten önce kapanmamız istenirse, açılma kararı hiçbir işimize yaramaz” dedi. İşletmeci Çetin Ceylan da açılma kararının mutlaka alınması gerektiğini belirterek, “İşletmeciler çok mağdur oldu. Ama açık hava olur ama sınırlı masa uygulaması olur, mutlaka açılma bekliyoruz” diye konuştu.

Açılma kararı alınsa bile mekânların yeniden hizmet verebilmesi için kaynağa ihtiyacı olduğunu savunan Dilekyiğit, 100 bin lira ile 300 bin lira arasında, 6 ay ödemesiz, düşük faizli kredi sağlanmasını istedi. Çetin Ceylan ise 1,5 yıldır devam eden pandemi sürecinde en ağır bedeli yeme-içme sektörünün ödediğini belirterek, “Açılma kararı gelse bile, işletmelerin yüzde 25’i devredecek veya kapatacak diye düşünüyorum” dedi.

Gözler 1 Haziran kararlarında.

Türkiye’nin merakla beklediği kararların arifesinde, yeme-içme sektörünün temsilcileriyle konuştuk.

Pazartesi Söyleşileri’nin bu haftaki konukları Bursalı işletmeciler Çetin Ceylan ve Özcan Dilekyiğit.

“EN AĞIR BEDELİ YEME-İÇME SEKTÖRÜ ÖDÜYOR”

Yeme-içme sektörünün genel durumunu sorarak başlayalım söyleşimize.

Çetin Ceylan: 1, 5 yıldır süren pandemide en ağır bedeli ödeyen sektör olduk. İşletmecilerimizin ve çalışanlarımızın tamamı olumsuz etkilendi, büyük gelir kayıplarına uğradılar. Zaman zaman destekler oldu ama yeterli değil.  Krediler, işletmelerimiz zaten kapalı olduğu için ödenemedi. Yapılandırmalar nefes aldırdı. Ancak biz daha kalıcı çözümler bekliyoruz. 3 ile 5 bin liralık hibe desteklerinin daha anlamlı olduğunu düşünüyorum. Keşke daha fazla olsaydı. Çünkü,  hibe desteği, 5 ile 10 bin lira arasında kira ödeyen bir mekân işletmecisinin  en fazla bir aylık kirasını karşılayabilir. Umarız 1 Haziran’dan sonra kayıplarımızı karşılarız.

Özcan Dilekyiğit: Çok kötü durumdayız. Yaklaşık 2 yıldır lokantalar, restoranlar, kafeler, çay bahçeleri günah keçisi oldular. Biz, Bilim Kurulu’nun söylediklerini, Sağlık Bakanlığı’nın uyarılarını dikkate alıp tüm tedbirlerimizi almamıza rağmen kapandık ama AVM’ler açık tutuldu. Bizim sektöre hiçbir maddi yardım yapılmadı. Destekler, basit usul vergi mükelleflerine geldi. Faiz oranı yüzde 17,5 olan nefes kredisi yeterli değil. Kısa Çalışma Ödeneği var ama pandemiden sonra işe girenler faydalanamıyor.  Bir de çocuklu ailelerin masraflarını karşılamıyor. Bizim sektörde, çalışanı ve işvereniyle birlikte 10 milyon insan mağdur oldu.  Masasını, sandalyesini satanlar var. İkinci el sandalye, ocak, fırın, masa gibi eşyaları alıp, yeniledikten sonra satan bir sektör oluştu pandemide. Bursa’da da var bu firmalardan. Kapalı olmamıza rağmen faturalarımız gelmeye devam ediyor. Mesela bana bu ay 2 bin 850 lira elektrik faturası geldi. Limak, elektrik faturasını ödeyemediği için çok sayıda işletmenin sayacını söktü.  Mücvir sebep olmadığı için hiçbir ödeme ertelenmedi. Sigorta primlerimiz ertelenmedi.  Gelirin yok ama giderlerin devam ediyor. 2 ay açık kaldığımız dönemde benim zararım 85 bin lira oldu. Çünkü akşam saat yedide kapattık. İnsanlar o saatlerde işten çıkıyorlar, nasıl iş yapalım? Kısıtlamalardan sadece mekân  sahipleri değil, bizimle bağlantılı diğer sektörler de etkilendi. Tarımla uğraşanlar, hal esnafı etkilendi. İnsanlar dışarıya çıkmadıkları için kıyafet almıyor, kuaföre gitmiyorlar. Bir de bize açılış için tarih verilmiyor. Biz her gün  temizlik yapıp, çiçekleri suluyoruz. Ama hazırlık yapmamıza rağmen, ne zaman açılacağımız hâlâ açıklanmadı.

Mustafa Özdal’ın yazısının devamı için tıklayın..