Türkiye Cumhuriyeti’nin 9. Cumhurbaşkanı merhum Süleyman Demirel’in 100. doğumgünü Ülke Politikaları Vakfı tarafından düzenlenen ‘Süleyman Demirel 100 Yaşında’ paneli ile kutlandı…

Merhum Demirel’in siyasette kader arkadaşlığı yaptığı isimlerin yer aldığı bu özel günde Devlet eski Bakanı Cavit Çağlar, TBMM eski Başkanı Hüsamettin Cindoruk, eski Dışişleri Bakanı Hikmet Çetin, eski Bakan Ali Naili Erdem, Prof. Dr. Mehmet Haberal ve Prof. Dr. İlber Ortaylı konuşmacı olarak katıldı. Moderatörlüğünü Bursa’dan yetişen siyasetçi eski Bakan Hamdi Üçpınarlar’ın yaptığı panelin açılış konuşmasını ise İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu gerçekleştirdi.

İYİ Parti Genel Başkanı Dursun Müsavat Dervişoğlu da panele katılan önemli isimler arasındaydı…

Merhum Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel’i dava arkadaşları en özel anılarla anlatırken, Devlet eski Bakanı Cavit Çağlar’ın sözleri panele damga vurdu… Konuşması büyük alkış alan Çağlar, 32 yıllık baba-oğul ilişkisini şu sözlerle anlatmaya çalıştı;

‘Saygıdeğer hanımefendiler, beyefendiler… Kıymetli Demirel dostları;

Sizleri en içten duygularla selamlıyorum; Dostlarım; Bugün şu muhteşem toplulukla 101 yaşındaki Türkiye Cumhuriyeti’nin Atatürkçü, Cumhuriyetçi ve Demokrat liderlerinden Süleyman Demirel’in 100. doğum gününü kutluyoruz. 30 yaşında genel müdür, 40 yaşında Başbakan olan, Türkiye Cumhuriyeti’nin 90. Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel’i ebedi yolculuğa çıkışının 9. yılında rahmetle ve özlemle anıyoruz.

Türk toplumu Süleyman Demirel’i acaba hangi vasıflarından dolayı unutmuyor? Barajlar Kralı, Asya Kıtası ile Avrupa Kıtası’nı, Birinci Boğaziçi Köprüsü’yle birleştiren Başbakan, Türkiye’yi elektriğe kavuşturan lider, ve Türk insanını, televizyon ve cep telefonuyla tanıştıran Başbakan.

Türklerin fethettiği Balkanlar’da, Yunanistan’ın Türk yurdu Gümülcine’de doğmuşum. Henüz 5 yaşındayken sevgili annem ve babamla Anavatan’a, ülkemiz Türkiye Cumhuriyeti’ne gelmişiz. Dostlarım; ailemle birlikte beni kim Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı yaptı, bilir misiniz? Merhum Başbakanımız Adnan Menderes…

Liderim, Başbakanımız ve Cumhurbaşkanımız Süleyman Demirel de 49. Cumhuriyet ve 7. Demirel Hükümeti’nde Devlet Bakanı yaptı. Liderimiz Demirel’i; 1979’da siyaset hocam İhsan Sabri Çağlayangil vasıtasıyla tanıdım. 30’lu yaşlarımın ortasındaydım. Bursa’da, iş aleminde adeta maratona hazırlanıyordum. Demirel’in 6. Hükümeti iş başındaydı. Çağlayangil de Cumhuriyet Senato Başkanı sıfatıyla, Cumhurbaşkanı vekiliydi.

Adalet Partisi Gençlik Kolları üyesiydim. Yıllar yılları kovaladı, 12 Eylül 1980 darbesi yaşandı. Siyasi partiler kapatıldı. 1983 yılında siyaset yasağı kalktı. Seviniyorduk. Partiler açılmaya başladı. Yeni partimizin adı Büyük Türkiye Partisi oldu. Ancak, açıldığı gibi kapatıldı. Başta Demirel olmak üzere eski Adalet Partili 9 siyasetçi ile CHP’li 7 siyasetçi, Çanakkale Zincirbozan’daki eski bir Amerikan üssünde gözaltına alındı. Bu olaylar cereyan ederken, Bursa’da yaşıyordum. Siyaset hocam Çağlayıngil ise yurtdışındaydı. Çağlayangil yurda döndü. Kendisini Yeşilköy Havaalanı’nda karşıladık. Zincirbozan’a götürdük. Güvenlik görevlilerine kendimi Çağlayangil’in yeğeni olarak tanıtıp, sık sık siyasi tutukevine gidip-gelmeye başladım. İşte o ziyaretler sırasında, liderimiz Demirel’i daha yakından tanıma ve güvenini kazanma imkanı buldum. Kısa sürede adeta baba-oğul olduk. Bu; tam 32 yıl sürdü; 1993-2015…

17 Haziran 2015 Çarşamba günü adeta öksüz ve yetim kalmıştım.

Şimdi, Merkez sağın büyük liderinin 100. doğumgününü kutluyoruz. Bir masanın etrafında toplandık. Önce; İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin değerli Başkanı Ekrem İmamoğlu’nu dinledik. Daha sonra; Zincirbozan Tutukevi sakini Genel Başkanlarımızdan TBMM eski Başkanı Hüsamettin Cindoruk ağabeyimizi dinledik. Bizi, mazinin derinliklerine taşıdıktan sonra Zincirbozan’a götürdü. Bir süreden beri sağlık sorunları yaşayan, siyasette yol göstericimiz ağabeyimize acil şifalar diliyoruz.

Şimdi, masanın çevresindeki seçkin kişilere bakıyorum; Zincirbozan tutukevinde tanıştığım, dostluğunu kazandığım siyaset ustası büyüğümüz Ali Naili Erdem. Süleyman Demirel’in, Erdal İnönü ile kurdukları DYP-SHP Koalisyonu’nun birlikte temelini oluşturduğumuz, liderimizin Cumhurbaşkanlığı döneminde Başdanışmanlığını yapan, ünlü Dışişleri Bakanı Hikmet Çetin. Ülkemizin Ordinaryus Profesörü konumundaki seçkin bilim insanı ve yazar İlber Ortaylı. Prof.Dr. Mehmet Haberal ise bir demokrasi kahramanı. Haberal Hoca, 1991 seçimlerinde DYP’nin Rize adayları arasında yer aldı.

Genel Başkanımız Demirel seçim kampanyası sırasında, ‘ANAP, ancak hamsi kavağa çıkarsa iktidar olabilir’ deyince Doğu Karadeniz Bölgesi’ndeki illerde, oylarımız azaldı. Rize’de seçimi kaybettik ama iktidar olduk. Haberal Hocamız, 2009 yılında kurulan bir siyasi tuzak sonucu yıllarca hapis yattı. Liderimiz Demirel, Hocamız için çok ama çok üzülürdü.

Hamdi Üçpınarlar ise yıllardır dava arkadaşım, hemşerim. Genel Başkanımızın arzuları üzerine, Bursa yerine Çanakkale’den aday oldu, iki dönem milletvekilliği ve Çevre Bakanlığı yaptı.

Demirel’in liderliğinde neler mi yaptık?

Neler yapmadık ki… 1992 seçim sonuçları, koalisyonu işaret ediyordu. O yıllarda Erdal İnönü liderliğindeki SHP’de görev yapan dostum Hikmet Çetin ile omuz omuza verdik, DYP-SHP koalisyonunun kurulmasını sağladık. 49. Hükümette de, Devlet Bakanlığı’na getirildim. Hikmet Çetin de Dışişleri Bakanı oldu. Kolları sıvadık, yurt içinde ve yurt dışında çalışmaya başladık. Yurt içinde istikrarı sağlamak için devletimizin tüm imkanlarını seferber ettik. Bu arada, dünya coğrafyasında önemli değişiklikler yaşanıyordu. Sovyetler Birliği, liderimiz Demirel’in anlatımıyla, kendisini; kansız, kavgasız ve entrikasız tasviye etmişti. Bölgede birinci önceliğimiz, Orta Asya ve Kafkasya’daki Türk topluluklarının bağımsız birer devlet kurmalarına yardımcı olmaktı. Onu da sağladık. Başta Azerbaycan ve Kazakistan olmak üzere, Hikmet Bey’le birlikte gece-gündüz çaba harcadık. Güzel sonuçlar aldık.

DYP-SHP Koalisyonu’nu, adete tek parti hükümeti gibi çalışıyordu. Dış politikada doğu ve batı bloklarıyla güvene dayalı ilişkilerimiz çok iyiydi.

1992 yılının Şubat ayında, ABD’ye resmi bir ziyarette bulunduk. Başkan Bush, bizi Beyaz Saray Konukevi’nde misafir etti. Beyaz Saray’da görkemli bir törenle karşılandık.  Başkan Bush, Başkanımız için aynen şunları söylüyordu; ‘Demirel, Avrupalı bir devlet adamıdır. Kendisine büyük saygım, sevgim var. Seçim zaferini de hayranlıkla izledim…’

Sovyetler Birliği’nin dağılmasından sonra Avrupa’daki ülkelerde bazı demokratik rejimlerin kurulmasına da yardımcı olduk. Bunlardan, Arnavutluk’u örnek olarak verebilirim.

Gelelim Rusya’ya… Moskova’yı ziyaret ettik. Devlet Başkanı Yeltsin’in misafiri olduk. Yeni kurulan Rusya Federasyonu ile ‘Dostluk ve İşbirliği Anlaşması’ imzaladık.

Liderimizi anlatmak kitaplara sığmaz. Görebildiğimiz özelliklerini şöyle sıralayabilirim; Çok sakin, uyumlu, kibar, çok ama çok çalışkan, ‘koyver gitsin’ demeyen bir takipçi, demokrat, hem halkçı, hem devletçi. İşte bu vasıflara sahip olan liderimizle 17 Nisan 1993 Cumartesi günü Aydın Adnan Menderes Üniversitesi’ndeki bir etkinliğe katıldığımız sırada, Cumhurbaşkanı Turgut Özal’ın vefat haberini aldık. Programımızı kesip Ankara’ya döndük. Allah rahmet eylesin. Liderimiz Demirel, 16 Mayıs 1993’te TBMM tarafından Türkiye’nin 9. Cumhurbaşkanlığı’na seçildi. Çankaya Köşkü’nde göreve başladı ancak eşi Nazmiye hanım, Ankara Kavaklıdere Güniz Sokak’taki evi terk etmek istemiyordu. ‘Güvenlik gereği, Çankaya’da oturmanız zorunlu’ denilince, Demirel ailesi Çankaya’ya taşındı. Tarihi Köşk’te koltukların yüzü eskimişti. Görevliler yüzleri değiştirmek istedi. Demirel ailesi hemen itiraz etti: ‘Atatürk’ün eşyalarını bozmayız.’ Nazmiye Hanım, buna hemen bir çözüm buldu; ‘Koltukların mevcut durumlarını bozmadan kılıf geçirilsin’ dedi. Öyle de oldu. 7 yıl boyunca üzeri kılıflı koltuklarda oturdular. 16 Mayıs 2000’de görev tamamlandı, Güniz Sokak’a döndüler.

Liderimiz 1993’te siyasete veda ederken, ben de aynı yolu tuttum. Bu arada Alparslan Türkeş, Necmettin Erbakan, son olarak da Tayyip Erdoğan’dan birlikte siyaset yapmak için davet aldım. Hepsine, nezaketle olumsuz cevap verdim. Demirel’in daveti üzerine aktif siyasete katılmıştım. 16 Mayıs 1993’te Demirel’le birlikte siyaseti bıraktık.

2000 yılından, 17 Haziran 2015’e kadar birbirimizden hiç ama hiç uzaklaşmadık. Yine baba-oğul gibi idik. Nazmiye Hanımı 27 Mayıs 2013’te, Liderimiz Demirel’i ise 17 Haziran 2015’te ebedi yolculuğa uğurladık.

Siyaset yıllarımızda, Ankara’da olduğum zaman sabah kahvaltısından itibaren sürekli Güniz Sokak’ta olurdum. Tarihi eve, Demirel ile birlikte didersek, liderimiz anahtar ile kapıyı açtıktan sonra şöyle seslenirdi: ‘Nazmiye, ben geldim. Yanımda Cavit de var. -Demirel hoşgeldin. Cavit de hoş gelmiş.-‘

Nazmiye Hanım’la Süleyman Bey’in 17 Haziran 2015’te, ‘Nazmiye ben geldim…’ diyerek tekrar buluştukları inancındayım.

Allah rahmet eylesin, mekanları cennet oldun…’