Tüm çalışanların katılacağı sürpriz bir anneler günü kutlaması olacaktır ve HasTavuk’ta çalışan annelerin çocukları habersizce şirkete getirilir.

Çocukların kimi şiir okuyacak, kimisi şarkı söyleyecek, annelerine duygu ve düşüncelerini anlatacaktır.. 

Bu çocukların içinde 9-10 yaşlarında işitme engelli bir kız çocuğu da vardır.

Şiir okumak isteyen kız konuşamıyor, duyamıyordu.  Peki nasıl olacaktı?

Küçük kız şunları söyler: 

“Üzülmeyin lütfen.. Ben annemin sesini iç duymadım. O da benimkini. Ama biliyorum kimse beni anlamasa da annem anlar. Ben şiir okumak istiyorum”

Onu anlayan sadece annesiydi…

Sahneye çıktı, şiirini okudu. Salonda onu kimse duymadı, anlamadı. Sadece annesi…

Duygulandıran hikaye filmleştirildi

Bu hikayeyi, Hastavuk Halkla ilişkiler Müdürü Bircan Özkan’dan dinleyen genç yönetmen Ahmet Abdullah Karaca, hikayeyi senaryolaştırarak filmleştirdi.

O gün okunan şiir bestelenerek seslendirildi.

İşte o şiir…

Doğduğun gün yüzünü gördüm, bir büyük çınar gölgesi

Ne zaman düşsem hep arkamda, sanki bir masal perisi

Tanıdığım en sakin liman, en renkli bahar bahçesi

Dünyanın en güzel müziği benim annemin sesi…

***

Bir gökkuşağındaydı gördüm, parıldayan gülümsemesi

Mum gibi erirdi gördüm, aydınlatırken herkesi

Duymasam da bir kez bile, duyamasam da bilirim

Dünyanın en güzel müziği, benim annemin sesi…