Kemençe çalmayı Gümüşhane’de yaşarken, küçük yaşlarda öğrenen 55 yaşındaki Kazım Işık, gençlik yıllarında Mudanya ilçesine yerleşti. Elinden düşürmediği kemençenin yapmını da zamanla öğrenen Işık, çalmayı bırakmadı. Evinin bahçesine genellikle Karadeniz’de görülen kulübelerden yapan Işık, atölye olarak kullanmaya başladı.

Hobi olarak 35 yıldır el işçiliğiyle kemençe yapan Işık, çalmayı öğrenmek isteyen herkese, kapısının açık olduğunu söyledi. Kemençe çalarken, huzur bulduğunu dile getiren Işık, “Kendimi çalarken, çok rahat hissediyorum. Dünya benim oluyor. Benim en yakın arkadaşım kemençe. Güzel müzik herkes tarafından sevilir. Müzik insan ömrüne ömür katıyor. Kemençe olmasaydı daha çok yaşlanmış olabilirdim” dedi.

“KENDİMİZİ İYİ HİSSETTİRİYOR”… 

Kalitesiz, basit kemençede çalmayı öğrenmenin mümkün olmadığını belirten Işık, “Ben ya da torunum dahil kalitesiz bir kemençeyle çalmamız mümkün değil. Gitmeyen arabayla yol alma şansınız yok. Bu durum da dediğime benziyor. Karadeniz’de kemençesiz düğün olmaz.

İyi günümüzde de kemençe çalıyoruz kötü günümüzde de kemençe çalıyoruz. Kemençe hem ağlamamızı hem gülmemizi sağlıyor” diye konuştu. Işık, kemençe kültürünün yok olmaması için yıllardır çaba gösterdiğini de sözlerine ekledi.