TFF Başkanı İbrahim Hacıosmanoğlu, önceki gün düzenlediği basın toplantısında Galatasaray-Fenerbahçe maçını dünyaca ünlü yabancı bir hakemin yöneteceğini açıkladı.

Böylece Türk hakemliğinde yabancı VAR’dan sonra yabancı saha hakemini de görmüş olacağız.

Benim görüşüm de yabancı hakemin şu şartlarda, bu derbi özelinde neredeyse olmazsa olmaz olduğu yönünde, tabii çok klas bir hakem olması şartıyla. Aynı kaliteyi VAR odası için de bekliyorum.

Buraya kadar sorun yok gibi ancak…

Ancak 2015’te Şampiyonalar Ligi finali yöneten Türk hakemliğinin 10 yılda geldiği nokta ve yaşadığı çöküş anlaşılır gibi değil.

Aslında sorunun temeli tabii ki hakem yetiştirme sistemindeki kafa-kol ilişkileri. Bir hakemin sistem içerisinden sıyrılıp yükselebilmesi için ülkemizde ‘abi’lere ihtiyaç duyması ya da hakemliğin padişahlık gibi babadan oğula devredilen bir yapıda olması yıllardır kanayan bir yara.

Fakat kör-topal giden bu zavallı sistem 2018 yılında Türk topraklarının VAR (video asistan hakem) ile tanışmasıyla hızla çöktü.

Yıllardır ‘maç satıyorlar’ ithamlarıyla karşı karşıya olmalarına rağmen, bu söylemlerin bir dayanağının ya da ispatının olmaması sebebiyle süregelen hakemlik sistemi VAR’ın hataları ortadan kaldıracak beklentileri sonrası hızla çöktü.

Çünkü futbol kamuoyundaki beklenti ‘sahadaki hakem hata yapabilir, ancak VAR hakemi hata yapamaz’ yönündeydi.

VAR sisteminin uçana-kaçana, her hataya müdahale edecek düşüncesinin, gerçekten çok uzak olduğunun kabullenilişine kadar Türk hakemliği sağa sola çarpmaya başladı..

Zamanla VAR’ın her pozisyona karışamayacağı ufak ufak idrak edilmeye başlandı ancak, burada da hakemlerimizin kendi topuklarına sıkmasıyla sıkıntı gittikçe büyüdü.

Bir çok maçta VAR odası orta hakemden daha fazla sorumluluk alır duruma geldi. Çoğu pozisyonda ‘nasılsa VAR kontrol eder’ düşüncesiyle düdük çalmayan hakemler, beklenen desteği Riva’dan alamayınca Türk hakemliğine olan güven gittikçe azaldı.

Bu kez güvensizlik ‘bilinçli kollama’, ‘maç satma’ ithamlarının zirve yapmasıyla hakemler üzerinde operasyonlar yapılmasına neden oldu.

Düşünün süreç öyle bir hal aldı ki 21. Yüzyılın En İyi Hakemleri listesinde 2. sırada yer alan Cüneyt Çakır bile aforoz edildi.

Hem de Katar’daki 2022 Dünya Kupası aday hakemler listesinde yer almasına rağmen. Bu karar Cüneyt Çakır’ı Katar’ın dışında bırakırken, Türk hakemliğindeki çöküşünü de iyice hızlandırdı.

Aforoz edilen 13 hakemin yokluğunda sahne alan ‘acemi’ hakemlerin yetersizlikleri sonrası işler iyice içinden çıkılamaz bir hal aldı ve ilk kez ‘yabancı hakem’ beklentisi dillendirilmeye başlandı.

Beklentinin karşılık bulması da pek zaman almadı. Geçen sezonun son bölümünde yabancı hakem VAR odasından giriş yaptı dünyamıza.

Fena da bir sonuç çıkmayınca akıllarda kaldı bu uygulama.

Gerçi Federasyon Başkanı İbrahim Hacıosmanoğlu, seçimi kazandıktan sonra hakemlere milli duygularla dolu bir konuşma yaparak uygulamanın Türk hakemliğine, hatta Türk milletine bir hakaret olduğunu ve kendi döneminde böyle bir şeyin asla yaşanmayacağını söyledi. (Ne diyelim büyük konuşmamayı öğrenmiştir herhalde!)

Yabancı VAR’ı bile milli mesele yapan Hacıosmanoğlu, baskılar sonrası sığındığı kalitesiz yabancılardan da darbe yiyince, bu kez tam 55 yıl sonra ligimizde yabancı hakeme düdük çaldırma kararı aldı.

İşin garibi 13 hakemin aforoz edilişinde de yabancı orta hakemin ligimize girdiği bu dönemde de hakemlikle alakası olmayan Ferhat Gündoğdu’nun Merkez Hakem Kurulu Başkanlığı’nı yapıyor oluşu.

Kısaca iki kulübün ‘yapı’sal kapışması, hakemlikten uzak yönetim uzmanının(!) MHK’nın başında oluşu, hakemleri odaya hapseden Karadeniz’in hırçın çocuğunun TFF Başkanı seçilmesi, derme çatma inşa edilen hakemlik sistemini tamamen çökertti.

Korkarım ki bundan sonra uzunca bir süre de toparlanamaz.

Ha bu durum Türk hakemliğinin yeniden inşası için bir fırsat da olabilir…

Tabii futbolu yönetenler de bu enkazın altında kalır ve liyakat Türk topraklarında sahne alırsa ancak o zaman!

Yani ölme eşeğim ölme!..