6 Temmuz 2022 günü Konya Şehir Hastanesi’nde görev yapmakta olan kardiyoloji uzmanı Doktor Ekrem Karakaya bir hasta yakını tarafından silahla vurularak hayatını kaybetti. Sağlıkta şiddete yönelik tepkilerin olduğu ülkemizde yaşanan böyle bir olay yürekleri dağladı.

Şehit Doktor Ekrem Karakaya 80 yaşında kalp krizi sonucu vefat eden bir hasta yakınının canice tepkisiyle karşılaşarak genç yaşta hayatını kaybetmiş oldu.

Eskiden kadere inanç daha fazlaydı. İnsanlar yaşı kemale ermiş birisini hastalığı olsa bile hastaneye getirmez, evinde huzur içinde ölmesini beklerdi. Vefat eden kişi sevdiği insanların yanında hayata gözlerini yumar ve dualar edilirdi. Ancak şu anda vücudunun her yerine kanser sıçramış, tıbben tedavi şansı olmayan bir hasta bile hiçbir hastalığı olmayan genç bir hasta muamelesi görüyor.

O hastalar entübe olarak haftalarca yoğun bakım ünitesinde kalıyor. Hem maddi olarak ciddi bir gider oluyor hem iş gücü kaybı oluyor hem de kişi son günlerinde hiç tanımadığı doktor ve hemşireleri görerek geçiriyor. Yoğun bakımdaki doluluktan dolayı belki çok ihtiyacı olan kişiler uzak bölgelere sevk ediliyor ya da yoğun bakım yeri bulunamıyor.

Kaderci bakış açısı, kusur arayan bakış açısına evirilmiş durumda. Her olayda hata aranıyor. Bu olayda bile zaten 80 yaşında kalp hastalığından ölen bir vatandaşın suçunu doktorda arayıp doktoru ve sekreteri öldürecek kadar büyük bir öfkenin var olması akıl alır gibi değil.

Doktor hatalarından dolayı malpraktis davalarından trilyonlar kazanan avukatlar ve hasta yakınları oldu. Allah razı olsun diye hastaneden ayrılan insanların mahkeme celpleri arkadan hastaneye ulaşıyor. Kişi doktordan razıysa bile araya giren bir tanıdığı ya da avukatı mahkeme açarak yüksek meblağlar kazanacağını iddia ederek olayı hukuki boyuta taşıyor. İş böyle olunca her tıbbi olayda kusur aranmaya ve zorlama kusurlar bulunmaya başlanıyor. Eğer doktorlar mükemmel çalışırsa ölmeyeceğini iddia eden insanlar çıkar mı? ‘Her nefis ölümü tadacaktır’ Allah’ın (c.c) koyduğu bir kural değil mi? Allah’ın (c.c) ayeti değil mi? O zaman bunca öfke niye?

Şehit Doktor Ekrem Karakaya’nın iki çocuğu bu bayrama babaları olmadan girecek. Ateş düştüğü yeri yakıyor. Maalesef olaylar unutulacak ancak eşi ve çocukları bu ölümün acısını ölene kadar yaşayacak. Bu cenazeye karşı öncelikle hassas bir tepki verilmesi gerekirdi. Güzel bir baş sağlığı mesajı verilmeli ve ondan sonra söylenecek söz söylenmeliydi. Ancak maalesef birçok kişi baş sağlığı dilemedi.

Olay direkt siyasi bir boyut kazandı. Cenaze üzerinden yaşanan tüm menfaat tartışmalarını çok çirkin ve kabul edilemez buluyorum.

Bu cenaze tüm Türkiye’nin ortak cenazesi olmalı. Kimseye daha yakın ya da daha uzak olmamalı.  Herkes acıyı paylaştıktan sonra da bunların önüne geçebilmek için yapılacak olan her şey özgürce tartışılmalı. Yarın Türkiye’nin başka bir yerinde bir doktora tekrar böyle bir saldırı yapılıp yapılmayacağının kim garantisini verebilir. Ülkeyi karıştırmak isteyen birileri varsa bu olaya benzer bir olay tertip de edebilir.

Gerekirse kanaat önderleri, siyasi liderler, toplum bilimciler devreye girerek var olan doktor-vatandaş tartışmasını sağduyulu biçimde dindirmelidir. Her gün büyüyen doktorlarla vatandaşlar arasındaki gerilim kimseye fayda sağlamaz. Bu olayın siyaseti olamaz. Buradan oy kazanmaya çalışan tüm siyasi partiler hata yapar. Sıkıntılı bir coğrafyada yaşıyor ve birlik beraberliğimizi artırmamız gerektiğine inanıyoruz. Doktor tartışmaları kontrolden çıkmadan kontrol altına alınmalı ve Şehit Doktor Ekrem Karakaya tüm Türkiye’nin ortak cenazesi yapılarak bu olayın tekrarının muhakkak önüne geçilmelidir.