Yetki ve sorumluluk denge halinde olmalıdır. Yetkisi fazla olan kişilerin sorumluluğu da fazla olmalı ki gücünü hoyratça kullanamasın. Yetkisi az olan kişiye de fazla sorumluluk yüklemek haksızlık olur.

Ancak Türkiye’de herkesin hakkında yorum yaptığı ve içten içe sahip olmak istediği iki alan var ki hiçbir sorumlulukları yok ancak çok büyük güçleri ve yetkileri var. Bunlar futbol ve siyaset…

Türkiye’de başarısız futbol adamı ya da siyasetçi yoktur. Hepsi başarılıdır. Eğer sonuçlar istendiği gibi gitmiyorsa mutlaka kendilerine operasyon çekiliyordur. Tüm siyasilerimiz, futbolcu ve yöneticilerimiz işini hakkıyla yapan pürü pak insanlardır.

İnsanlar ya para için çalışır ya da makam ve şöhret için çalışır. Futbol ve siyasette bunlar fazlasıyla var. Ancak buralarda söz sahibi olmak için hiçbir kriter de yok. Sokaktan çevirdiğiniz herhangi birini futbol kulüplerin yönetim kuruluna alabilirsiniz ya da bir atamayla belediye başkan yardımcısı olarak görevlendirebilirsiniz. Göreve gelmek için bir yetkinlik derecesi olmadığı için herkes buraları kendisine hak olarak görüyor. Yani buralarda görev alan herkes hak ettiği için bu görevlere gelir ancak ayrılırken mağdur olduğu için ayrılmıştır.

Futboldan başlayalım… Eğer takım iyiye gitmiyorsa suçlu bellidir. Hakemler! Ya başkan ya da teknik direktör üzerindeki baskıyı atmak için ağır açıklamalarla hakem kurullarına ve TFF’ye saldırır.

Amaç taraftarın öfkesini başka tarafa kaydırmaktır. Bir anda kaos ortamı, herkes herkesi suçlar vaziyette bir pozisyonla baş başa kalır.

Futbolda futbolcular dışında herkes konuşulur oldu. Başkanlar kötü giden sonuçları baskılamak için pahalı transferler yapıp kulübü daha çok borçlandırmaya başladı.

Bursaspor dahil Türkiye’deki tüm futbol kulüpleri çok ciddi olarak borçlular ancak Avrupa’da zerre başarı yok. Milli takım 20 yıldır dünya kupasına gidemiyor. Ancak sorumlu bir kişi yok. Herkes ya başarılı ya mağdur.

Aynı olay siyasette de var. Bir belediye başkanı göreve gelince milyon dolarları, belki de milyar dolarları yönetiyor. Ancak tek bir kişi de çıkıp bu parayı nasıl harcadığının ciddi biçimde hesabını sormuyor.

Türkiye’deki tüm belediyeler ağzına kadar borçlu vaziyette. Nasıl bu hale geldi? Bir belediye başkanı istediği kişiye ihale verme hakkına sahip. Dün şirketleşen birine istediği ihaleyi veriyor, o şirket de daha küçük paraya işi başkasına yaptırıp hiçbir icraat yapmadan milyonlarca lira kâr edebiliyor.

Bunu herkes yapıyor demiyorum ama yapması çok kolay. Belediye başkanları gittikleri her yerde ağam paşam karşılanıyor. Çok büyük parayı yönetiyor. Sözlerinin ağırlığı olduğu için kendi alanlarının dışında da yaptırım güçleri yüksek. Ancak belediyeyi borçlandıran karşılığında da hiçbir faaliyet yapmayan belediye başkanlarına karşı zerre yaptırım yok. Kâğıt üzerinde olabilir ancak gerçekte yok. Sadece bugün değil, Cumhuriyet tarihinde hiçbir zaman olmadı.

Belediye başkanlığı bu kadar avantajlı olduğu ve hiçbir sorumluluğu olmadığı için bir tane başkanlığa yüzlerce aday çıkıyor ve o koltuğa oturabilmek için kıyasıya mücadele yapılıyor. Hiçbir makamı bu denli avantajlı göstermemek lazım. İnsanların çekincelerinin olacağı durumların da var olması lazım.

Doktora, polise, hâkim savcıya ya da diğer kamu personeline karşı işindeki bir yanlışlığa karşı denetim mekanizmaları, tazminat, işine son verilmesi gibi ağır yaptırımlar varken çok büyük yetkisi olan siyasilere ve futboldaki yöneticilere karşı en ufak bir yaptırım yapılmıyor.

Bugün kulübü borçlandıran kulüp başkanları borçlandırdıkları miktardan sorumludur yasası meclisten geçti. Bundan sonraki süreçte futbolda biraz toparlanma olacaktır ancak siyasette de bunun mutlaka yapılması gerekiyor. Birilerine verilen sorumluluğu olmayan yetki topluma haksızlıktır.