Soğuk Savaş sonrası yaşanan en kanlı, bir o kadar da ibret verici savaş hangisi derseniz; 1992-95 yılları arasında yaşanan “Saraybosna Savaşı” diyebiliriz.

Savaş zamanında Hırvat lider, Aliya İzetbegoviç’e telefon edip:” Bu gece şu tepeye haç dikeceğiz, artık buralar sizin değildir” der. Söylediği gibi o gece o tepeye hacı dikerler. O gece İzetbegoviç ilginç bir tavafuk yaşar. Hilal yükselmiş ve haçın üstündedir. Hemen Hırvat lidere telefon edip:” O tepeye bakınız. Hilal haçın üstündedir; bizi yenemeyeceksiniz” der.

10 Temmuz 1995,”Pribicevaç Toplantısı”

Srebrenica soykırımının arifesi, saat 23.oo. General Ratko Miladiç, Pribicevac ileri karagahına acilen gelir ve komutanlarıyla/kurmaylarıyla bir toplantı yapar. Srebrenica ve Jepa işgal ve katliam planını açıklar. Bin otobüs ve kamyon gelecektir. Ototbüsler kadın ve on altı yaşından ufak erkekleri ve çocukları Boşnakların bölgesine taşıyacaklar, kamyonlar ise 16-60 yaş aralığındaki erkekleri toplu mezarlarına götüreceklerdir. Toplantıda Sırp Gn.Kurmay Başkan yardımcısından Drina ordusu komutanı, İstihbarat subayı, özel polis kuvvetleri komutanına kadar bir çok yetkili vardır.

“Güvenli Bölgeler” Tuzağı

Herkesin tanıdığı M. Abramowitz bunun mimarıdır. Boşnak Müslümanlar bu dar alana sıkıştırılıp yine bu plan sayesinde ellerindeki silahlar alınmış ve çentiklere yem yapılmışlardır. Aslında Abramowitz bu planı ile bir savaş suçlusudur. En büyük katliamlar bu bölgelerde yapılmıştır. Müslümanları yıkan iki şey ambargo ve kuşatmadır ki güvenli bölgeler bu anlamda tuzaktır. Boşnaklar güvenli bölge diye Sırp kuşatmasının içine atılıyor, sonra da oturup seyrediyorlar.

Bilindiği gibi, Bosna savaşının ve Srebrenica soykırımının en iyi kanıtları Amerikalılardır. ABD Senatosu ve Lahey Adalet Divanın aldığı karara göre bu deliller elli yıl gizlenecektir. Bir nevi Batı vahşetini ve zulmünü  gizlemektir. Washington’da Basic adlı askeri araştırma yapan kuruluş verilerine göre: “ ROFOR komutanı Fransız General Bernard Janvier, 24 Mayıs 1995’ deki toplantıda, Sırpların Srebrenica, Jepa ve Gorajde bölgelerinde askeri yığınaklar yaptığını açıklar. Devamla olası bir katliam tehlikesinden de bahseder.”  Bir ay sonra başka bir Fransız istihbarat kaynağı, Sırpların Srebrenica’ya saldıracağı bilgisini geçer.

Hollandalı BM görevlileri, 5-11 Temmuz tarihlerinde Fransız Generali Janiver’den, Nato’nun bölgeye müdahale etmesi konusunda beş kez çağrı yaptıklarını resmi olarak ifade ederler. General Janvier, müdahale etmeme emrini bizzat Cumhurbaşkanı Jacgues Chirac’tan aldığını açıklar.

Resmi ağızlardan belgelenmiş bilgiler göstermiştir ki, soykırım suçuna iştirak etmek de, bu suçu işlemek de aynıdır. Chirac kadar BM Gn. Sekreteri B.Butros Gali, yardımcısı Kofi Annan, BM Yugoslavya temsilcisi Yaruşi Akaşi de suçludurlar. Bunlar seyirci kaldılar ve müdahaleyi ertelediler.

Aliya İzetbegoviç şunu haykırıyordu: “ Bizi toprağa gömdüler. Fakat tohum olduğumuzu bilmiyorlardı.”