Bu sezonun en kötü Bursaspor’unu izledik Sivas’ta…

İlk 6 haftadan eser yoktu resmen…

Hani o sonuca bakmaksızın hayran bırakan coşku, arzu, istek, uyum gitmiş, yerine sanki birbirini hiç tanımayan 11+3 futbolcu gelmişti…

Ne değişti bilmiyorum ama o istekli Bursaspor’dan sonra bu isteksiz Bursaspor ve mağlubiyet, yakışmadı, iyi de olmadı…

Umarım, ilk 6 haftada kazanamamanın yarattığı bir özgüven eksikliğinin sonucu değil, geçici bir durumdur Sivas’ta gördüklerimiz… “Kaza” deyip geçeriz…

Hangi futbolcudan bahsedeyim ki size? Hepsi birbirinden berbat durumdaydı…

Robinho’nun attığı ilk gol zaten herşeyi anlatmıyor mu? Yürüyerek şovunu yaptı, Bursasporlu oyuncular da aynı tribünlerdeki gibi izledi… Bir alkışlamadıkları kaldı!

Buna karşın 90 dakika boyunca Bursaspor’un, rakip kalede bırakın atak yapmayı şutu var mı diyecek olursanız; benim gördüğüm sadece 77. dakikada Lima’nın var… Başka ne bir organizasyon, ne bir baskı… Koca bir sıfırdı… Not vermeye kalksak, 6 haftanın hatırı olmasa sıfır bile iyimser olacak diyeceğim…

Samet Aybaba’yı hiç bu kadar sinirli görmemiştim… O da büyük şaşkınlık, hayal kırıklığı içinde sanırım… Her maçın ayrı bir hikayesi olduğu kadar acı ve tatlı dersleri de var… Demek ki neymiş; bazen hiç ummadığın taş baş yarabiliyormuş! Hocam, sen yine Vakıfköy’e sarıl… Onlar varken daha heyecanlıydık…

Dönüp dolaşıp yine hücum bölgesine geleceğiz çünkü, hakikaten yetersizler… Saivet sakatlandı Bursaspor durdu… Ne Tunay, ne Yusuf, ne Lima, ne Umut Nayir ne de Furkan’ın faydalı bir hareketini, olumlu bir pasını görmedik…

Kimseden Robinho etkisi yaratmasını beklemiyoruz fakat bu kadar kötüsünü de 8 saat kara yolculuğu yapan taraftarın hak etmediğini düşünüyorum…

Yanılıyor muyum?