Henüz bir ismi bile yoktu. “Gel kuçu kuçu” diye çağırılacak, “seni gidi seni” diye başı okşanacak, göbeği mıncıklanacak, yumuşacık patileri sıkıştırılacak yaştaydı.

Yumuşacık patileri…

O patiler, tarif etmeye kelime bulunamayacak hasta bir ruhun anlaşılamaz hezeyanıyla o yavru köpeğin bedeninden koparıldı. Ölmeden önceki çaresiz bakışları vicdan sahibi her insanın yüreğine işleyen yavru köpeğin bu fotoğrafı ve hakkındaki haber bütün medya organlarında günlerce yer aldı.

Bu haber suçun nerede, kim ya da kimler tarafından, neden ve nasıl işlendiğinin pek de önemli olmadığı bir haberdi.

Bu haber aslında aramızda insan görünümlü bazı yaratıkların yaşadığının haberiydi.

Ve bu haber insan görünümlü bu yaratıkların hasta ve karanlık ruhlarının neler yapabileceğinin haberiydi.

O yavru kara köpek iyi ve merhametli insanların çabalarına rağmen yaşatılamadı. Ama o son bakışlarıyla hala hayatta olan arkadaşlarına büyük bir hediye bıraktı.

Çünkü o bakışlar yüreklere işledi ve toplumsal hafızamızda şimdiden derin bir iz bıraktı. O bakışlar dünyanın sadece bize değil bütün canlılara ait olduğunu düşünen duyarlı insanlara harekete geçme gücü verdi. O bakışlar duyarlı, vicdanlı, hayvansever politikacılara da ulaştı.

Ve şimdi Türkiye’nin yeni döneminde; Türkiye’nin yeni politikacılarının gündeminde hayvanları art niyetli insanlardan korumaya yönelik bir yasa da olacak.

İşte bu bakışlar yeni yasama döneminde çıkarılması umut edilen yasa sayesinde insan görünümlü cani ruhların bundan böyle cezasız kalmamasını ve bir canlıya zarar vermek için yaklaşırken bir kez daha durup düşünmelerini sağlayacak.