Olay Gazetesi’nin ikinci sayfasındaki habere göre Murat Sümer ve Burak Şimşek adlı iki arkadaş hafta sonu pikniğe giderler. Gittikleri yer Uludağ eteklerinde ormanın içinden şırıl şırıl dağ sularının aktığı cennet gibi bir yurt köşesidir.

Yanlarında ne getirdiler, ne yiyip ne içtiler bilemeyiz. Herkesin piknik yapma anlayışı farklı olabilir. Kimi doğada hoplayıp zıplamayı sever kimi sırtını toprağa verip ağaç yaprakları arasından mavi gökyüzünü seyretmeyi. Kimi mangallı, etli, salatalı, cacıklı mükellef bir sofra kurar, kimi sırt çantasından çıkardığı ekmek arası peynirle yetinir. Kimi su içer kimi canı ne çekiyorsa onu içer.

Dolayısıyla Murat ve Burak adlı iki vatansever piknikte ne yiyip içtiler, nasıl eğlendiler, ne şekilde dinlendiler bilmiyoruz. Ama şehre dönme vakti geldiğinde piknik yaptıkları cennet gibi vatan köşesini buldukları gibi temiz bırakmak istediler.

Neden oldukları kirliliği toplayıp çöpe atmak üzere bir torbaya koydular. Tam gideceklerdi ki şöyle bir etrafa bakınca ne görsünler? Ortalık pet şişeden, sağa sola atılmış poşetlerden, yiyecek artıkları ve metal içecek kaplarından geçilmiyor. Burayı böyle bırakmaya içleri elvermedi, hemen işe giriştiler ve gördükleri çöpleri toplamaya koyuldular. Baktılar öyle torbayla poşetle olacak gibi değil bir kamyonet buldular ve topladıkları çöpleri ona doldurdular.

Sonra da kendilerine “kolay gelsin” diyen gazeteciye şunları söylediler:

“Halka açık bu tür yerlerin daha özenli kullanılması gerek. Malesef bizim halkımız bu tür yerleri bulmak istediği gibi bırakmıyor. Çevredeki çöpleri görünce üzüldük. Bizim olanı bizden başkası koruyup kollamaz. Doğa hepimizin, sahip çıkalım, koruyup kollayalım. Piknik yaptığımız yeri nasıl bulmak istiyorsak öyle bırakalım.”

Başka söze gerek var mı?

Ne derler, “herkes evinin önünü süpürse ortalık tertemiz olur. Ve herkes vatanını sevmeye onu kollamaya böyle kendi çevresinden başlasa ülke cennet olur.

olay.com.tr