Rahat ve huzura özlem

Niye biz böyleyiz, neden huzursuzluktan, kargaşadan, çekişmeden besleniriz hep?

İnsanca yaşama, huzura, güvene hasretiz. Bir türlü beceremiyoruz birbirimize sarılarak yaşamayı. Kurallara düşmanız, kendimizden başka gücü yok sayıyoruz. Bize dokunmayan yılanı bin yıl yaşatan bir anlayışa sahibiz.

Siyaseti de, sporu da böyle yapıyoruz, yazılarımızı da öyle yazıyoruz. Bizden farklı düşünenleri, bir kalemde siliyoruz defterimizden. Günlük hayatımıza bir bakın, kavgayla geçiriyoruz zamanı. Kimseyi beğenmiyoruz, sevmediğimizi küçük görüyoruz, başarıyı kıskanıyoruz.

Demokrasi anlayışımız da çarpık ve sağlıksız. Oyu aldık mı, istediğimizi yapmaya kalkışıyoruz. Hani bir oturalım, konuşalım, görüş alışverişinde bulunalım. Belki daha doğruyu yakalar, insanımızı daha mutlu ederiz. Hayır böyle yapmıyoruz, dediğim dedik çaldığım düdük politikasıyla ortalığı ayağa kaldırıyoruz.

Peki, yönetimlerin yaptığı güzel hiçbir şey yok mu? Vardır ama, onu da biz görmek istemeyiz. Bu yönetime oy vermedik ya, ağzıyla kuş yakalasa fark etmez. Biz muhalefeti, karşıdakini karalamak olarak anlarız. Vur vur inlesin, iktidar dinlesin…İstediğin kadar bağır çağır, iktidar oralı değil ki, dinlemiyor bile…

Bir ülkede iktidar, seçim beyannamesinde yer vermediği konulara el atarsa, muhalefet bunu sorgulamalıdır. Bir ülkede denetim, yargı ve özgürlükler tehlikeye düşmüşse, muhalefet bunun hesabını istemelidir. O ülkede Anayasa ve yasalara aykırı kararlar alınıyorsa, muhalefet bunu Parlamento’da engellemelidir.

Eğer muhalefet görevini iyi yapmazsa, o görev Meclis’ten sokaklara kayar. Yani muhalefet sokaklarda yapılır. Geçmişte bunun çok örneklerini gördük. Bugün de, geçmişin tekrarını yaşıyoruz.

İktidarlar oy çokluğuna dayanan inat ve ısrarlarında devam ederlerse, kendisine oy vermeyenleri çileden çıkarmayı marifet sayarsa, o ülkede huzur ve güvenden bahsedilemez. Yine huzur ve güvenden bahsedilemeyecek bir başka konu da, muhalefetin yetersizliği ve tutarsızlığıdır. Eğer muhalefet, Anayasa ve yasaların paspas edilmesine seyirci kalırsa, azınlıkta olmanın çaresizliğinden sıyrılmazsa, ülkeye huzurun yerleşmesine yardımcı olamaz.

Bağırıp çağırarak muhalefet modeli dünyada çoktan terk edildi. Yerine projeler, gerçekleşmesi hayal olmayan hedefler ve değişen dünyanın talepleri getirildi. İktidar eski köye yeni âdet mi getiriyor, sen de otur bir proje hazırla. Küfürler ve yumruklar çarpışacağına, projeler çarpışsın Meclis’te. İktidar başkanlık sistemini getirmeye mi çalışıyor, muhalefet de karşı çıkarken, bunun seçim beyannamesinde yer almadığını halka anlatsın. Özgürlükler mi kısıtlanıyor, polis devleti mi yaratılıyor, devletin bütçesi israf mı ediliyor, elin kolun bağlı oturacağına etkili bir şekilde anlat millete.

Bakın ülkenin birinde gençler, itirazlarını nasıl ortaya koydular. Biber gazı, TOMA suyu, plastik mermiden beter gaz mermileri bile tesir etmedi onlara. 15-20 gün direndiler. Şimdi daha sempatik bir eylem ortaya koyuyorlar, durarak ve okuyarak muhalefet yapıyorlar. Yakıp yıkmadıktan sonra, başkalarının özgürlüklerine zarar vermedikten sonra yapılan her çeşit muhalefet, mutlaka hedefine gider.

Bir ülkede işler iyi gitmiyorsa, orada iktidar kadar muhalefet de sorumludur. Cılız muhalefetler, her zaman iktidarları güçlendirir. Hele, ne şiş yansın ne kebap türünden yapılan muhalefetler, iktidarların cesaret gazını artırır ki, bazı ülkelerde yaşanan da budur işte…

Huzur istemekle, kavgasız bir ortamı özlemekle, kardeşçe geçinmeyi arzu etmekle, fazla bir şey mi istiyoruz acaba? Biraz sükûnet, biraz haddimizi bilmek,biraz insanları tahrik etmekten vazgeçmek, gücümüze güvenerek telafisi zor işlere kalkışmamak, ülkemize iyi gelmez mi? İktidarıyla, muhalefetiyle milleti bu kadar sıkmayalım.. Gelin geçici bir ateşkes yapalım, hiç değilse bir süre bu milleti dinlendirelim.

Hem kafasını, hem beynini, hem de ruhunu…