Bir sağlıkçı olarak hiçbir canlının öldürülmesini veya zarar görmesini tavsiye etmiyorum. Ancak diğer tarafta başta çocuklar olmak üzere hiç bir insanın da köpekler tarafından korkutulması veya yırtılmasını da tavsiye etmiyorum. Peki bu nasıl olacak? Baktığımızda iki ucu keskin kılıç gibi görünse de aslında öyle değil ve bana göre çözümü basittir.

Çözüme bakalım:

Bunları iki gruba ayıralım.

Grup: Zararlı olmayıp uslu duranlar

Bilindiği gibi neredeyse her mahallede ve sokakta köpekler vardır. Bunların çoğu yırtıcı olmayıp uslu uslu dururlar,  yanından birisi geçtiğinde boynunu büker ve kuyruğunu sallayarak  kendine göre ya sevgi gösterisinde bulunurlar ya da yemek isterler. Bu köpeklerin hiç kimseye zararı yoktur. Hatta bazı çocuklar gider onları severler. Birçok kişide onları sever ve onlara yem verir.

Grup: Yırtıcı ve saldırgan olanlar

Bu saldırgan ve yırtıcı köpekler, ya tek başına ya da bir grup oluşturarak kişilere saldırırlar ve etrafa korku saçarlar. Bu grup köpekler genellikle çok değiller ve azınlıktadırlar. Sorun, bu köpeklerdir. Hatta bu grup köpeklerin içinde esas saldırgan olan bir veya iki tanedir. Diğerleri o saldırgan köpeklere uyarlar. Başı çeken saldırgan köpek olmasa diğerleri aslında saldırgan değillerdir. Bu saldırgan köpekleri veya köpeği bir barınağına alsalar ve kısırlaştırsalar sorun kolayca çözülür ve gündemi bu kadar işgal etmez. Aslında sorun bu kadar basittir. Hiç kimsede rahatsız olmaz ve de zarar görmez.

Sonuç:

Genellikle her canlı türünde olduğu gibi içinde huysuz ve saldırgan olanlar vardır. Önemli olan bunları ayrıt edip zararlı olanları zararsız hale getirmek ve diğerlerine zarar vermemektir. Kısacası kurunun yanında yaş da yanmasın. Sağlıkla kalın.