Bursa‘nın tam ortasında, DSİ‘nin taşkın önleme sahasında olsa da Mihraplı‘daki Hüdavendigar Kent Parkı‘nı akşamları bir ziyaret edin. Gördüğünüz manzaradan ve yoğunluktan etkilenmemek mümkün değil.

İyi ki, o atıl alan bu kente soluklanacak, çoluk çocuk gidip, ailecek vakit geçirilebilecek bir parka dönüştürülmüş.

İçerisi tıklım tıklım dolu. Ticari mekânlarda boş yer yok.

Yeşil alanların hemen her yerinde evinden termos ile çayını, yiyeceklerini getiren hemşerilerimiz yanlarında taşıdıkları kamp sandalyeleriyle serinliğin tadını çıkarıyorlar. Bisiklet ve elektrikli bisikletler vızır vızır dolaşıyor. İçeride mangal ve tüp yakmak yasak. Nilüfer Çayı‘nın etrafında oturacak boş yer bulmak zor.

Araçları park edecek alan bulmanız da kolay değil. Osmangazi ve Nilüfer‘in sınırlarını belirleyen Nilüfer Çayı‘nın her iki yanını bu 2 ilçenin sakinleri paylaşıyor.

Çay üzerindeki yaya köprüleri ışık cümbüşüyle, göze hoş gelecek tasarımlara bürünüyor. Buna Bursa‘nın bölgedeki yeni, modern silüeti de eklenince fotoğraf sanatçılarına bulamayacakları kareler sunuyor. Hele, bölgenin akşamları Nilüfer Çayı üzerine yansıyan görüntüsü de karelere eklenince doyumsuz fotoğraflar ortaya çıkıyor.

Hüdavendigar, adeta Bursa‘nın yeni Kültürpark‘ı olmuş. Bize göre de eskiden hepimizin tercih ettiği, bugünlerde Suriyeli misafirlerimizin daha çok kullandığı Kültürpark‘ın yerine geçen bir dinlenme merkezine dönüşmüş.

Fakat, içerideki ticari alan hacminin artık frenlenmesi gerekiyor. Eğer durdurulamazsa, Kültürpark gibi yapı yoğunluğundan ticari üniteler dışında oturacak, yürünecek yer kalmaz.

Bu kadar işletmenin üstüne yenileri eklenmemeli.

Şunu da vurgulamak isteriz.

Büyükşehir Belediyesi parkın bakımını iyi yapıyor. Ağaçları ve yeşil alanları canlı tutabilmek, parkı hemen her gün pırıl pırıl korumak da büyük bir emek istiyor.

Bakımı üstlenen Tarım ve Peyzaj AŞ‘nin Hüdavendigar Kent Parkı‘nın en çok tercih edilen parklar arasında olmasında büyük çabası var.

Bölgedeki araç ve insan sirkülasyonunu da artıran, ticari aktiviteyi hızlandıran parkın kente kazandırılmasında ve onun her daim bakımlı, düzgün halde hemşerilerimizin hizmetine sunulmasında emeği olanları kutluyoruz.

 

Osmangazi’deki zam beklentileri yükseltti 

Osmangazi Belediyesi‘nin bünyesindeki personel şirketi OSPERAŞ ile çalışanları adına Hak-İş Konfederasyonu‘na bağlı Hizmet-İş Sendikası ile imzaladığı toplu iş sözleşmesinde rekor oranda bir artış yapılmıştı.

Çalışan ücretlerinde yüzde 100‘lük ücret artışı sonrası Osmangazi Belediyesi personeli Başkan Mustafa Dündar‘ı davul zurna eşliğinde coşku ile karşılamışlardı.

O sözleşmedeki artış, ülkede yaşanmakta olan fiili enflasyonun kısmi yansıması olarak değerlendirilebilir. Fakat yerel yönetim tarihinde bu denli bir artışı sık görmek mümkün değil.

Başkan Dündar bu ücret artışıyla Bursa‘daki diğer tüm belediyelerde çalışanların toplu iş sözleşmesindeki ücret zammı beklentilerini de yükseltti.

Osmangazi dışındaki belediye çalışanları o sözleşmeyi konuşuyor. Hatta, ulusal medyaya yansıyan haliyle de Türkiye gündemine girdi.

Diğer başkanlar bu durumdan çok hoşnut olmayabilirler.

Devletin bile emekli, memur ve çalışanlarına yüzde 40‘lar civarında zam yaptığı dönemde Osmangazi Belediyesi dengeleri altüst edecek çıkış yaptı ve çalışanlarının gönlünü kazandı.

Fakat Dündar, belediye başkanı arkadaşlarını da çalışanlarına karşı zora soktu. Şimdi onlardan da yeni dönemde en az bu oranda bir artış beklenecek.

 

Bürokraside değişim olacak mı?

Devlet ve siyaset, değişim ihtiyacı hissettiğinde illerin valisinden emniyet müdürüne, garnizon komutanından sağlık müdürüne, il kültür ve turizm müdüründen, orman bölge müdürüne velhasıl ilin tüm yöneticilerine kadar değişikliğe gidebilir.

Kiminin performansı yetersiz görülür kimi daha üst görevler için değerlendirilmek üzere görevden alınır. Kimi de kızağa çekilir ve emekliliğe zorlanır.

Bugünlerde Bursa‘da da bu konuşuluyor.

İl bürokrasisinde bir değişim olacağı dillendiriliyor.

Değişim kararnameleri ne zaman çıkar bilmeyiz ama bunun illerimiz için de gerekli olduğunu düşünüyoruz. Zira, kendisi çözümün değil sorunun bir parçası haline gelmiş yöneticilerden beklenen, istenen verim alınamaz.

Bu nedenle devlet değişime gerek gördüğünde düğmeye basar.