Her erkek çocuğu gibi ben de araba kullanma hayaliyle büyüdüm. 18 yaşına gelip ehliyet almak, gençliğin en heyecanlı hayallerinden biriydi. Fakat yaşam koşulları beni daha erken yaşta direksiyon başına oturttu. Yasal olmasa da zorunluluk, motorlu taşıtlarla çok küçük yaşta tanışmama sebep oldu.

Mustafakemalpaşa’nın Taşköprü Köyü’nde dünyaya geldim. Çiftçi kökenli, kasaba esnafı bir babanın, ev hanımı bir annenin çocuğuyum. Ailenin tek erkek evladı, sülalenin ilk erkek torunu olarak da hiç tanımadığım, trafik kazasında kaybettiğimiz dedemin adını taşıyorum. Belki de bu yüzden trafik meselesi hayatımda özel bir yere sahip oldu.

Motorlu taşıtlarla erken tanışmamın en önemli nedeni babamın oto lastik tamirciliği yapmasıydı. Onun dükkânında kamyonlardan otobüslere kadar her türlü aracı görür, dokunur, merakla incelerdim. Köy hayatının baş aktörü traktör ise benim ilk direksiyon deneyimim oldu. Hızlı değildi ama güçlüydü. Çocuk yaşta bana sorumluluk duygusunu öğreten ilk araç buydu.

Sonrasında otomobil ve spor arabalar merakımı cezbetti. 18 yaşına bastığımda da ehliyetime kavuştum. O günden beri direksiyon başında en çok dikkat ettiğim şey kurallar oldu. Çünkü trafikte yaptığımız her hareket sadece bizi değil, başkalarının canını da etkiliyor. Bu yüzden güvenli sürüş benim için bir ilke haline geldi.

Araç kullanmak hâlâ en büyük hobilerimden biri. Uzun yolculuklardan keyif alırım. Ancak şehir içi trafiği için aynı şeyi söylemek mümkün değil. Kural tanımayan sürücüler, artan araç sayısı ve yetersiz yollar yüzünden şehir içi araç kullanmak artık eziyete dönüştü.

Bursa’da bu sorun her geçen gün daha da büyüyor. Özellikle okulların açıldığı hafta bu gerçek çarpıcı biçimde ortaya çıktı. Pazartesi günü yaptığımız planlı hareketlerle yoğunluğu aşabildik ama Salı günü Göçmen Konutları Köprülü Kavşağı’na geldiğimde tam bir keşmekeş ile karşılaştım.

Sorunun kaynağı açık: plansız büyüyen yerleşim alanları, yetersiz yollar ve yanlış projeler. En büyük örnek ise Görükle Köprülü Kavşağı. Bu kavşak, yonca kavşak şeklinde yapılsaydı trafik ışıklarına gerek kalmayacak, araç akışı kesintisiz devam edecek, şeritlerde bekleme süresi azalacaktı. Bugün ise yanlış planlama yüzünden hem İzmir-Bursa yolundaki şeritler tıkanıyor hem de sürücüler sinirlenip kural ihlali yapıyor.

Bu kavşak kritik bir noktada: çevre yolu bağlantısı, meyve-sebze haline giden güzergâh, Uludağ Üniversitesi’ne giriş ve yeni yerleşim alanlarının yolları burada birleşiyor. Defalarca dile getirildi, yazıldı, konuşuldu. Ama hâlâ somut bir adım atılmadı.

Sonuç ortada: Göçmen Konutları Köprülü Kavşağı ile Uludağ Üniversitesi Köprülü Kavşağı arası 47 dakika! Beşevler’e varış ise toplam 1 saat 10 dakika! Üstelik gidilen yol sadece 16 kilometre!

İlk yazımda da altını çizmiştim:
“Ulaşım bir lüks değil, temel bir haktır.”
Bursa’da trafik sorunu kader olmamalı, planlı ve akılcı çözümlerle geleceğimizi şekillendirmeliyiz.