Bir yıl önce yapılan anketlerde muhalefetin seçimleri kazanmasına kesin gözüyle bakılmasına rağmen şu anda ibre tekrar AK Parti ve lideri Recep Tayyip Erdoğan’a dönmeye başladı.

Covid pandemisi, Rusya-Ukrayna Savaşı ve yüzyılın en büyük depremi yaşanmasına rağmen muhalefetin nasıl olur da bu denli oy kaybettiğini incelemek istiyorum.

Öncelikle AK Parti’nin oy oranının düşmesi sonrası ‘Erdoğan karşısına tuvalet terliği koysalar oy vereceğim’ diyen muhalif seçmen yüzünden normal şartlarda aday olma cesareti gösteremeyen kişilerin adaylık için mücadele etmesi.

Altılı masanın demokrasi masası olarak lanse edilmesiyle birlikte oluşan sinerjinin sürdürülememesi. Özellikle cumhurbaşkanı seçimleri ve milletvekilleri listesi belirlenirken yaşanan sert mücadelenin seçmen tarafından korku dolu bakışlarla izlenmesi.

Muhalefetin tam bağımsız Türkiye yolunda atılan adımlara karşı siyaset üstü bir bakış getirmesi gerekirken muhalif bir tutum içerisinde olması. Libya, Suriye, Irak tezkerelerine onay vermemesi. Savunma sanayi, doğalgaz ve petrol aramaları gibi hayati konuların aynı kararlılıkla sürdürülememe endişesi ve PKK ile FETÖ konusunda yumuşak söylemler bunlara örnek olarak verilebilir.

Muhalefetin özgüvenli bir siyaset izlememesi nedeniyle HDP’ye muhtaç hale gelmesi. HDP’ye muhtaç hale geldikçe bebek katili Öcalan dahil olmak tüm teröristlere şartsız koşulsuz af isteyen HDP yöneticilerine iki kelime laf edememesi.

Sırtımızı PKK/PYD’ye yaslıyoruz diyen HDP’ye gösterilen hoşgörü ve ihtimamın az bir kısmının bile İYİ Parti ve lideri Meral Akşener’e karşı gösterilmemesi.

Ali Babacan’ın ‘Anayasa’dan Türklüğü kaldıracağız’ ve Selçuk Bayraktar’ı ve ürettiği SİHA projelerin kast ederek ‘dokunacağız’ açıklaması sonrası milliyetçi seçmenin tüylerinin diken diken olması.

Altılı masa içerisindeki milliyetçi seçmenin açıktan Kılıçdaroğlu’na oy vermeyeceğini beyan etmesi.

Anketlerde önde gelen belediye başkanlarının masa başı oyunları ile saf dışı bırakılıp 12 yıldır girdiği seçimlerde yenilgi alan Kılıçdaroğlu’nun aday olarak ilan edilmesi.

Adayımız yıpranmasın diyerek geç açıklanan adayın 12 yıldır CHP başında olan Kemal Kılıçdaroğlu olması sonucu toplumun altılı masanın sözlerine karşı güven kaybetmesi.

Toplum tarafından benimsenmeyen bir adayın ilan edilmesi sonucu CHP içerisinden çıkan bir isim olan Muharrem İnce’nin ilgi odağı olması ve CHP’nin bir nevi ikiye bölünme durumu yaşaması.

Muharrem İnce ile Kılıçdaroğlu’nun Cumhurbaşkanı Erdoğan yerine birbirlerini eleştirmesi ve her geçen gün kendilerini yıpratması.

Deprem felaketi sonucu muhalefetin ‘İlk günlerde iktidar yetersiz kaldı’ söylemine sarılması ve kendilerini ön plana çıkaran aktif bir politika izleyememesi.

Deprem bölgesinde ‘evler tekrar inşa edilecek ve hayat normale dönecekse bunu Erdoğan yapar’ algısının her geçen gün güç kazanması.

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın en büyük oy kaybının muhalefete olan ilgi yerine ekonomi nedeniyle olması. Yani Erdoğan’ın yapacağı hamleler ile toplumun tekrardan Erdoğan’a güvenmek ve destekleme duygusunu barındırıyor olması. Hal böyle olunca ekonomik reform ve vaatleri ön planda tutarak toplumun refahını artıran projelere önem verilerek küskün seçmenle AK Parti’nin tekrar barışması.

Muhalefetin kavga ve mücadele görüntüsü verirken cumhur ittifakının Türkiye’nin yerli otomobili olan TOGG’u sahaya sürmesi…

Bir yıl öncesine göre muhalefetin yaşadığı kan kaybının en önemli nedenlerini yukarıda yazmaya çalıştım tabii ki bu maddeler artırılabilir. Hülasa seçmen güvenmek istiyor. Altılı masanın güven vermeyen bir yapı olduğu ortaya çıktı. Cumhurbaşkanı Erdoğan geçmişteki projeleri ve somut vaatleri ile toplumun saygısı ve güvenini şahsında barındıran bir lider. Seçim hâlâ bitmedi ve Kılıçdaroğlu’nun seçimi kazanma ihtimali mevcut. Ancak gidişat AK Parti ve Cumhur İttifakı’nın oy kazandığı ve Millet İttifakı’nın oy kaybettiği yönünde. Nitekim bir yıl önceki anketlere bakarak bunu çok rahat anlayabiliriz.