Yılmaz, yazısında şu ifadeleri kullandı:

Gerçi… Tekrar olacak, ama yaşadığımız kentin gerçeğini ve değişimini göz ardı etmemek gerekiyor.

Örneğin…

1987’de yeni ilçe olarak kurulan Nilüfer, o yıllar köylerden oluşan bölgeydi. Tarımın en özel ve en verimlisiyle en çeşitlisi burada yapılırdı. İpekböcekçiliği bu köylerin sembolleri arasındaydı.

1990’lı yıllarda…

Ataevler’de kooperatifler yükselmeye başladığında, yeni Bursa heyecanını hep birlikte yaşadık. Plansız kentten sonra planlı Nilüfer herkesin hayaliydi.

Gelin görün ki…

Yükselen yapılar, peş peşe kurulan ve istihdam uğruna hızla genişleyen sanayi bölgeleri Nilüfer’de önce köyleri, sonra benzersiz özellikteki verimli tarım arazilerini yuttu.

Gelinen nokta da, maalesef bugünkü hormonlu kent olarak karşımızda.

İşte…

Böylesine kritik değişim yaşayan bölgenin tarımsal özelliğini yaşatabilmek için Nilüfer Belediye Başkanı Şadi Özdemir’in çırpınışlarını ilgiyle izliyoruz.

Üstelik…

“Sanayicilerimize sesleniyoruz” deyip, geçen haftaki sohbetimizde şu çağrıyı yaptı:

“Gelecekte Hasanağa Enginarı yerine keçeleri mi yiyeceğiz? Sanayi üretimi her yerde yapılabilir, ama enginarı yetiştirecek toprak bulunmaz.”

Bu noktada…

Nilüfer’de tahıldan baklagile, meyveden sebzeye kadar her ürünün yetiştiğini anımsatıp, hayvancılığın yeniden canlandırılması için de çalışmalar yürüttüklerini söyledi.

Beklentisi de şu:

“Tarımı sadece izleyerek değil, merkezi ve yerel yönetim işbirliğiyle güçlendirip korumalıyız.”

Sonra da…

“Nilüfer’de çiftçilerimizi kooperatifleşmeye davet ediyor; toplantılar, eğitimler ve garantilerle destekliyoruz” deyip, uygulamaya kararlı olduğu modeli açıkladı:

“NİLKOOP aracılığıyla ürünleri satın alıyor, üreticiyi örgütlü yapıya yönlendiriyoruz. Üreticiler bir araya gelip ürünlerini kooperatiflere verdiklerinde Marmarabirlik gibi güçlü markaların ortaya nasıl çıktığını da görüyoruz.”

 

Bize ölülerimiz bakıyorsa, çocuklarımız ne satacak?

Geçen hafta… Yaptığımız sohbette Nilüfer Belediye Başkanı Şadi Özdemir çok çarpıcı bir gözlemden yola çıkarak düşüncelerini ve kaygılarını paylaştı.

Söylediği şu:

“Bazı köylerimizde, ‘Bize ölülerimiz bakıyor, onların mirasını satarak geçiniyoruz’ cümlesini duyuyoruz. Biz de onlara şunu soruyoruz: Peki çocuklarımız ne satacak?”

Kararlılığı da şu:

“İşte bu yüzden tarımı yeniden canlandırmak zorundayız.”

Olay Gazetesi Yazarı Ahmet Emin Yılmaz’ın yazısının tamamı için tıklayın…