Bozuk plak gibi aynı şeyleri yazıp çizmekten artık yorulduk. Bursa’da Bursaspor’un konuşulduğu her yerde ağızlardan çıkan ilk kelime “Transfer” Artık boynumuza davul takıp Ramazan davulcuları gibi Özlüce’nin kapısında tokmağı vuracağız gibi…

Geçen yılki travma ortadayken, bu tramvayı yaşatanlar belliyken daha ne bekleniyor anlamak mümkün değil?

Bu yüzden Bursaspor’un Alanyaspor karşısında aldığı galibiyet çok değerliydi. Bütün yükü orta sahaya bırakırsanız set oyununda rakibi aşmanız bir o kadar zor olur. Dikine hızlı oynamadıkça pozisyon bulmanız da ancak bireysel beceriye kalıyor. Her şeye rağmen ilk devrede Badu ve Batalla’nın penaltısıyla bulunan goller takımı rahatlatacak diye düşünürken, ikinci yarıda tam tersi oldu.

Barış’ın sakatlanması takım dengesini oldukça fazla etkiledi. Defansın dengesiz yakalandığı iki pozisyonda yeşil beyazlılar 5 dakikada kalesinde 2 gol görünce “Eyvah geçen yılki filmi yine başa mı sarıyoruz” dedim. Paul Le Guen’e işini öğretecek değiliz. Kubilay’ın bu yükü kaldıramadığı-kaldıramayacağı gün gibi ortadayken, onda ısrar etmesi genç oyuncuya faydadan çok zarar getirdi. Tribün ile arasındaki duygusal bağın kopuşu kolay kolay tamir edilecek cinsten değil. Fransız teknik adamın Kubilay’ın yerine Delarge hamlesi bir o kadar doğruydu.

Batalla’nın Badu’nun ardından bu kez Delarge’a yaklaşık 40 metrelik mükemmel pasını Kongolu oyuncunun aynı güzellikle sonuca çevirmesi maçın Bursaspor için en güzel anıydı. Ama her zaman bu şans yanınızda olmaz…