Futbol sürprizler olduğu için güzel…

Bir tarafta Süper Lig’de 5.şampiyonluğu yaşamış Bursaspor, bir tarafta Bal Ligi’nden bu sezon 3.Lig’e çıkmış Altındağ Belediyesi.

Yarım asırlık Cebeci Stadı’nda rakip Bursaspor gibi bir takımı bulmuş bırakır mı?

Can siparane bir şekilde mücadele verdiler.

Belki bir daha yakalayamayacakları bu fırsatı değerlendirerek 90 dakikayı uzatmalara taşıyarak televizyonları başında izleyen futbolseverlere kendilerini biraz daha gösterme şansı yakaladılar.

Uzatma da yetmez, “Olmuşken penaltılar ile olsun bu iş” diyorlar. Bursaspor da halinden memnun.

Onlar da, “ne demek kardeşim hay hay” diyorlar. 120 dakika al pası-ver pası o kadar.

Koca bir ilk yarı bocalayan, amaçsızca sahada koşturan 10 kişi.

Sahada ne yaptığını bilen bir tek Titi var. Yedekler neden yedek olduklarını gözümüzün içine soka soka bize gösterdi.

Kubilay-Deniz-Sinan üçlüsü sanki Milan defansına karşı oynuyor. Kusura bakmayın ama siz 3.Lig takımına gol atamıyorsanız Süper Lig takımına bu halinizle hiç atamasınız.

Yusuf-Furkan’a bakıyoruz onlar da idareten oyunda. Haa İsmail-Faty-Merter üçlüsü çok mu iyiydi?

Altındağ’ın orta sahası ve forvet oyuncuları bir tık iyi olsa maç uzatmaya bile gitmeyebilirdi Bursaspor adına.

Jorquera’nın oyuna girmesi ile 64 ile 72 arasında gol kokusu gelir gibi oldu ama o kadar. O rüzgar da saman alevi gibi gelip geçti. Korku az daha gerçeğe dönüşüyordu. Allah’tan penaltı atışlarında Muhammed sahneye çıktı da sezonun fiyaskosunu önledi.

Yani sizin anlayacağınız nereden tutsanız tel tel dökülen bir takım izledik Başkent’te. Bu futbolun, bu gevşekliğin kusura bakmayın hiç bir mazereti olmaz. Motivasyon, zemin vs. hepsi hikaye.

Le Guen sistem değiştire dursun, bu oyuncularda bu kafa olduktan sonra bir adım öteye gidemezler.

Onun için çok fazla zorlamaya gerek yok. 2 ay daha sabredip Ocak ayında karına-zararına bakmadan bıraktıkları hoş seda için teşekkür edip güle güle deme vakti…