Nasrettin Hoca’ya bir gün sormuşlar. Hocam kıyamet ne zaman kopacak? Hoca da küçük kıyamet mi, büyük kıyamet mi diye soruya soru ile karşılık vermiş. İnsanlar şaşırmış, ne demek şimdi bu demişler. Kıyametin büyüğü, küçüğü olur mu hiç? Hoca da olur tabii demiş. Hanım ölünce küçük kıyamet, ben ölünce de büyük kıyamet kopacak.

Kıymetli okurlarım. Son zamanlarda birçok eş, dost kaybediyoruz. Ölüm sebepleri için isimler de buluyoruz. Kanserden, kalpten, koronadan, kazalardan gibi. Dikkat ettiniz mi bilmiyorum. Yaşlandı, yaşı geldi öldü gibi bir benzetmeye kolay kolay rastlamıyoruz artık. Oysa özellikle köy kökenli yaşlılar vakti geldi öldü nün ne demek olduğunu iyi bilirler. Çocukluktan itibaren kaderimizin yol haritasını beslenme adına aldığımız maddelerden o kadar ayrıntılı çıkartıyoruz ki. Bu küçük kıyamet. İleride ise eklemleri ağrıyan ve genç yaşta protez takılan, stent takılan, çantasında tansiyonu ve şekeri düşürücü ilaçlar kullanan, genç yaşta cinsel fonksiyonlarını yitiren, gece uykusunda nefesi duran, kanserler ile mücadele ederken hayatı unutan birer birey oluveriyoruz. Bu da büyük kıyamet.

Ağızda başlayan ve 10-12 metre devam eden bir sindirim sistemimiz var. 2 adet çene kemiği, bu kemiklere tutunan çene kasları, dişler, dil, pek çok tükürük bezi ve bunların salgısı ağızdaki sindirim içindir. Oysa bizler gıdaları çiğnemeyi unuttuk. Yutak sonrası kocaman bir yemek borusu, pek çok bölümden oluşmuş ve her bölümünün özelleşmiş hizmetleri olan midemiz (hani yağlarımız birikti ve biz kilo veremedik diye büyük parçasını aldırdığımız midemiz), sonrasında on iki parmak bağırsağı, ince bağırsağın kalan kısımları, karaciğer, pankreas, safra kesesi ve kocaman bir kalın bağırsak. Hepsi 1 adet leblebi bile yediğinizde faaliyet gösteren vücut kısımlarıdır. Bu bölgelerde gelişen olayların belli ve önemli bir kısmında neler olduğunu tıp bilimi biliyor. Ancak her geçen gün yeni bilgiler bu muazzam sistem hakkında daha çok öğrenecek şeylerimiz olduğunu da bizlere gösteriyor.

Yediğimiz gıdalar yukarıda anlattığım sindirim sistemi organlarımızda çok sayıda işlemlerden geçirilerek en sonunda kanımıza katılır ve gerekli yerlere gönderilerek hayatın sürmesi sağlanır. Bu gıdalar cips, trans yağlı poğaça, şekerli kurabiye de olabilir yumurta, kuru fasulye de. Sonuçta kanınıza katılacak ve ilgili yerlere gönderilecek gıda parçacıklarını böylelikle siz belirler, olumlu veya olumsuz neticelerini de yine siz sağlamış olursunuz. 3 saat önce yediğiniz bir besin belki şu an göz hücrelerinizin veya kalbinizin bir parçası olmaktadır. Bu gıdalar otoban gibi çalışan kan damarlarınızın yeniden asfaltlanıp çukurlarının tamirine de gidebilir veya bu otobanın belirli kısımlarına moloz olarak dökülür ya da asfaltta yeni çukurlar açar. Seyahatiniz de bu oranda ya çok rahat ya da sarsıntılarla geçer.

Günümüzde bilim insanlarının yaptığı çalışmalar belli başlı bazı gıdaların alınması ile ilaçlara gerek kalmadan uzun ve sağlıklı bir ömür geçirilebileceğini kanıtlamıştır. Bu kanıtlar aslında bizim büyüklerimizin beslenme tarzının kalitesini bir kez daha teyid etmektedir. Probiyotikler (yoğurt, turşu, boza, kefir, ayran, nar ekşisi, salamuralar, peynir başlıcalarıdır), prebiyotikler (baklagiller, soğan, sarımsak, lifli gıdalar gibi), omega-3 (balık en önemli kaynaklarıdır), doğal yani rafine edilmeyen yağlar, Özellikle B12 ve D vitamini başta olmak üzere vitaminler (eksiklikleri gün geçtikçe artıyor), esansiyel yani vücudumuzda yapılamayıp dışarıdan almamız gereken aminoasitler gibi daha pek çok sayılabilecek gıda kaynaklı maddeler var.

Ben özellikle çocuklarımıza üzülüyorum. Anadolumuzun o güzelim yemek kültüründen giderek uzaklaşan çocuklarımız bu dünyadaki cehennemleri için adeta odun topluyorlar. Bu küçük kıyamet. Sonuçta sadece çocuklarımız mı yanacak, hayır. Ülkemin bağrı yanacak. Bu da büyük kıyamet.