Sıradaki selâ hiç ölmeyecekmiş gibi yaşayanlara gelsin şeklinde bir duvar yazısı okudum geçenlerde. Güldüm de güldüm. Bunu biraz obezite ile ilişkilendirip yazımızı sürdürelim.

Kıymetli okurlarım. Algı değişmeye başlasa da halen büyük bir çoğunluk obeziteyi sadece şekil bozukluğu olarak görmeye devam ediyor. Oysa defalarca yazdığım gibi yağ oranımızın yüksek olması bizi kronik hastalıkların pençesinde yavaş yavaş ölüme sürükleyen bir durumdur. Meslek hayatımda çok sayıda obez hasta takip ettim. Bunların bazılarında tedaviye başlayamadım. Genellikle tiroid kanserleri, yumurtalık kanserleri, kalın bağırsak, karaciğer ve mide kanserleri, safra kesesi ve pankreas kanserleri tesbit ettiğim hatırı sayılır sayıda vakayı ne yazık ki ilgili onkoloji bölümlerine göndermek zorunda kaldım. Kilo vererek fit olacağım veya sağlıklı bir yaşlılık geçireceğim düşüncesi ile gelen bu insanlar karşısında inanılmaz üzüntüler çektim. Emin olun o kadar hastalıkla uğraşsak bile bizlerin de bir yumuşak kalbi vardır ve hekimler de üzüntü yaşamayı bilen insanlardır.

İnsan, yaşamının başlangıcından son nefesine kadar beslenmesine, yani enerji almasına devam etmek zorundadır. Bu nedenle asla eksik gıda almamalıdır. Hata burada başlamaktadır. Kilo vereceğim diye kendisine yetecek gıdadan daha azını almaya başlamak enerji yokluğu ile birlikte bir takım maddelerin eksik alınmasına yol açar. Bu da haliyle kilo verirken proteinler başta olmak üzere hayati önemi olan bir çok vücut elemanının da eriyip gitmesine neden olur. O zaman temel ilke şu olmalıdır. Yeterince ve sağlıklı gıdalar almak ve kaslarımızı çalıştırmak en temel yapılması gereken şeyler olmalıdır.

1947 yılında Dr. Jean Vague adlı bilim insanı insandaki yağ oranının şeker hastalığı, hipertansiyon ve kalp damar hastalıkları ile ilgisi olduğunu bulmuştur. Bunun akabinde kişilerdeki yağ dağılımını kadın (yağlar basen bölgesinde yoğun) ve erkek (yağlar karın bölgesinde yoğun) şeklinde ikiye ayırmıştır. Günümüzde sayısız çalışma özellikle karın yağlarının artışının ve buna karaciğerdeki yağ oranının da eklenmesinin çok ciddi sonuçlara neden olduğunu göstermiştir. Bilmiyorum hiç dikkat ettiniz mi tıp alanında bu kadar mükemmel ilerlemeler olmasına rağmen bedenlerimiz neden halen bozuk. Çünkü glisemik indeks değeri yüksek olan gıdalar hayatımıza girdi. Omega-3 gibi hayati önemi olan yağ asitlerinin yerini trans yağlar, omega-6’lar aldı. Taze sebze, meyve ve mineral ve vitamin açısından zengin olan gıdaların tüketimi azaldı. Toprak fakirleşti ve bundan alınan gıdalar da eskisi gibi olamadı. Probiyotik kullanımı azaldı. Katkılı maddeler ve toksinler hayatımıza girdi. Hava kirliliği, radyoaktivite bizleri esir aldı. Hareketimiz azaldı ve güneşi alamadığımız betonların, kapalı yerlerin içinde bir geçim dünyası kurduk.

Yıllardır verdiğim mücadele. obezitenin bir görüntü bozukluğu olmayıp ciddi bir hastalık olduğu ve mutlaka tedavi edilmesi gereği yönündedir. Bakın bir kez daha kaba hatları ile obezite nelere yol açıyor, yazalım.

-İnsülin direnci (ve buna bağlı olarak gelişen şeker hastalığı, büyüme faktörlerinin oksitleyici özellikleri, kronik inflamasyon).

-Karaciğer yağlanması. Siroza kadar götürebilen bir hücresel harabiyet ve yaklaşık 450 görevi olan bu organın yetersizliği.

-Kalp damar hastalıkları, yüksek tansiyon, damar tıkanmaları ve felçler.

-Bir takım kanserler, kas, eklem rahatsızlıkları, bazı beyin hastalıkları.

-Depresyon, diğer bazı psikiyatrik bozukluklar, kişinin kendisini beğenmemesi sonucu oluşan kaygı bozuklukları ve diğer sıkıntılar. Sosyal sıkıntılar.

-Akciğer rahatsızlıkları, ölüme götüren uyku apne sendromu.

Daha yazacaktım ama sayfalar yetmeyecek. Dikkat edelim, ölümsüz değiliz ama çekerek ölmek zorunda da değiliz. Bize de selâ okunabilir demeyi hiçbir zaman hatırdan çıkarmayın.