Şehir hayatı bizi beton blokların, yoğun trafiğin ve ekran ışıklarının arasına hapsetti. Doğadan uzaklaştıkça bedenimizin ve zihnimizin sessizce yaşlandığını fark etmiyoruz. Oysa bilim, insanın doğayla kurduğu temasın yalnızca ruhsal değil, biyolojik yaş üzerinde de etkili olduğunu söylüyor. Toprağa basmak, ağaçlara dokunmak, yeşillikler içinde yürümek… Bunlar romantik birer metafor değil; hücrelerimizi genç tutan gerçek araçlar.

Araştırmalar, çıplak ayakla toprağa basmanın vücuttaki serbest radikalleri nötralize edebildiğini ortaya koyuyor. “Earthing” yani topraklanma adı verilen bu yöntem, iltihabı azaltıyor, uyku kalitesini artırıyor ve bağışıklığı güçlendiriyor. Japonya’da popüler hale gelen “Shinrin-yoku” ya da orman banyosu uygulamaları da benzer sonuçlar veriyor. Ormanda geçirilen zaman, bağışıklık hücrelerinin aktivitesini artırıyor, tansiyonu düşürüyor, stres hormonlarını azaltıyor ve zihinsel berraklığı güçlendiriyor.

Doğa ile temasın ruh sağlığı üzerindeki etkileri de dikkate değer. Yeşillikler arasında vakit geçiren bireylerde depresyon ve kaygı oranlarının daha düşük olduğu, beyin görüntüleme çalışmalarında dikkat ve hafıza bölgelerinin daha güçlü çalıştığı görülüyor. Yani doğa, hem bedeni hem zihni eşzamanlı gençleştiriyor.

Günde 20 dakikalık bir doğa molası bile yeterli olabilir. Parkta kısa bir yürüyüş, bahçede toprakla uğraşmak, çıplak ayakla çimene basmak ya da bir ağacın gölgesinde sessizce oturmak… Tüm bunlar, biyolojik yaşımızı geriye çekebilecek küçük ama etkili alışkanlıklardır. Özellikle ekran molalarını doğayla doldurmak, çift yönlü bir iyileşme sağlar.

Belki de uzun yaşamın sırrı, pahalı teknolojilerde ya da mucize ilaçlarda değil, bir ağacın gölgesinde saklıdır. Bedenimiz ve zihnimiz, yeşilin içinde kendini yeniden bulur.