Çok sayıda düşünür, modern insanın modernliğinde, çok hızlı bir değişim gücünün gizli olduğu görüşündedir. Çünkü modern insan, madde açısından olduğu gibi toplumsal, çevresel ve tarihsel şartlar açısından da her şeyin değiştiği (ki buna insan tabiatı da dahildir) bir çevrede yaşamaktadır.

Yine modernlik” akrabalık, kabile ve millet ilişkileri gibi en eski ilişkilerin, kullanılacak birer maddeye dönüşmesi” olarak tarif edilmiştir. (Abdulvahap El Messiri – Hamburger Medeniyeti)

Bütün bunlar son tahlilde, ortada değişmeyen sabit bir insan tabiatının olmadığı anlamına geliyor. Dolayısıyla ortada ortak bir insanlık da yoktur. Çünkü eğer insan tabiatı zamana, mekana ve şartlara göre değişiyorsa, ayrı mekanlardaki , zamanlardaki ve toplumlardaki değişim de farklı olacaktır. Böylece merkezler, görüşler, bilgiler ve beklentiler de farklı olacak ve mutlak veya kuşatıcı nispilik (görecelik) revaç bulacaktır.

Bu durum insani diyalog ve ortak insanlık konusundaki bütün temelleri yerle bir ediyor.

Çünkü her insan topluluğu kendi zamanı ve mekanı içinde (kendine has) alışkanlıklara sahip olacak ve hepsi, “küçük hikâyeler” olarak isimlendirilen durumun içine düşecektir. Yani her topluluk, hatta her birey, kendine özgü görüş ve düşünce çerçevesinin (küçük hikâye) içinde hareket edecektir. İnsan için aslolan o büyük hikâyeye sıra belki de hiç gelmeyecektir. 

Çünkü büyük hikâye, yani bütün bu küçük hikâyelerin bir düzen içinde yer alacağı genel bir insanlık çerçevesi yoktur. Bunu kavrayabilmek esastır. Ancak içinde bulunulan durum bu kavramaya mâniler çıkarıyor.

Bu, Batı’da yaygın olan felsefi bir varsayım olup, artık bizde de yayılmaya başlamıştır. Tıpkı bazen ne anlama geldiğini bile anlayamadığımız diğer medeni sonuçlar, düşünme ve tefekkür araçları gibi.

Modern insan” küçük hikâyelerle” avunurken bunu bir özgürlük olarak algılıyor. Bir özgürlük tasavvuru yapılacaksa modern toplum tarafından tasarlanan “dünya” algısı insanlığa pek bir şey kazandırmayacaktır.

Ahlaki eylemi ortaya koyamaması onun artık “hür” kalmadığının işareti. Modern insan sahip olduğu konut, giyecek, yiyecek, konfor/haz üzerinden özgürlüğünü yitirdi. Ona bolluk olarak görünen şeyler  başka alanlarda maruz kaldığı “kıtlık” algısını tanımlamasına engel oluyor.

Çünkü modern insan sahip olduklarının emri altındadır. İmkân diye gördükleri aslında onun özgürlüğünü elinden almış ve onu köleleştirmiştir.

Bu medeniyet iki kez, bütün dünyayı savaşın içine sürüklediği için “dünya savaşları” olarak nitelenen Batı savaşlarına sokmuştur. Yine bu medeniyet, herkesi yok edici bir silah üretimi yarışına sokmuştur. Böylece herkes bu medeniyetin, (Roger Garaudy’nin ifadesiyle) dünyayı defnetmeye yetecek bir kabir inşa etmeye güç yetireceğini anlamıştı.

Meraklıları için bir kitap: Abdulvahap El Messiri- Hamburger Medeniyeti.