Bir kere bu işin kuralı belli. Yakaladın mı 2-3’ü atacaksın, sonra sefasını süreceksin. Birde bırakırsan rakip de ilk 5 haftaya damgasını vuran Galatasaray ise cezayı keser/kesti de. Klasik tabirle ilk ve ikinci yarı için yeşil beyazlıların görüntüsü gece ile gündüz gibiydi. Bursaspor ilk devrede bir iki pozisyon dışında rakibini yan top yapmaya mahkum etti. Galatasaray’ın pas trafiği kesilince ne kanatlardan ne ortadan gelme imkanı bulamadı. Paul Le Guen’in oyun taktiğini ilk devrede çok iyi uygulayan yeşil beyazlı oyuncular kaptıkları toplarda dikine çok kolay bir şekilde Galatasaray kalesine süzüldüler. Delarge’a Stancu, Kembo da eşlik edebilse ilk devre çok rahat farklı bir skor ortaya çıkabilirdi. Büyük bir özgüvenle ve tüm mevkilerin görevini eksiksiz yaptığı bu devre için söylenecek tek söz ‘mükemel’di. Ama ikinci yarı doğruların yerini yanlışlar aldı. Galatasaray’ın her türlü riski alarak Bursaspor kalesine geleceği net bir şekilde aşikarken, buna bir önlem alınamadığını gördük. Bir kere yeşil beyazlılar ayağında top tutamadı. Rakibinin gardını düşürmek adına, pas yüzdesini yükseltilmesi gerekirken, top kayıplarının çok fazla olması sarı kırmızılı ekibin hücüm iştahını artırdıkça artırdı. Harun da bir yere kadar bu akınlara ‘dur’ diyebildi. 64. dakikada İgor Tudor bekleri oyundan çıkararak, ofansı daha da güçlendirirken, Bursaspor’un rakibin aldığı risklere karşılık hiç bir reaksiyon gösterememesi sarı kırmızılılar adına gollerin habercisiydi. Nitekim de öyle oldu. 7 dakikada yenilen iki gol bu kez Bursaspor’un sahadan puansız ayrılmasına neden oldu. Bu kez diyorum; Alanya, Malatyaspor karşılaşmalarında  öne geçildikten sonra yaşanan sıkıntıların hala tam anlamı ile giderilemediğini gördük. Yani iyi futbolun 80-90 dakikaya yayılması. Çözülemeyecek bir problem değil, biraz daha çalışmaya ve yedeklerin katkısına ihtiyaç var. Trbün atmosferi muhteşemdi. 50. yılını kutlayan Teksas’ı da sadece forma/arma aşkı ile yakın uzak demeden cefakarca verdikleri destekten dolayı bir kez daha tebrik ediyorum.